بررسی پدیده مچاله شوندگی و تاثیر سیستم نگهداری در کاهش زون پلاستیک تونل گلاب

نخستین گام طراحی تونل در سنگ های ضعیف، تعیین وضعیت زمین از لحاظ پتانسیل مچاله شوندگی یا جابجایی های وابسته به زمان در اثر ایجاد و ترکیب تنش های القایی حین حفاری است. برای پایداری طولانی مدت تونل حفر شده در برابر تغییر شکل های بزرگ استفاده از سیستم نگهداری لازم می باشد. بنابراین نصب به موقع سیستم نگهداری با توجه به جابجایی های توده سنگ فراگیر تونل در جلوگیری از گسترش زون پلاستیک موثر است. تونل انتقال آب گلاب با طول حدود 11 کیلومتر و قطر حفاری 4/2 متر بخشی از طرح آبرسانی از سد زاینده رود به شهرهای کاشان و اصفهان است. با توجه به عبور تونل از نواحی مرتفع و کوهستانی و وجود توده سنگ های آهکی و نسبتا ناپایدار و سست، بررسی پتانسیل مچاله شوندگی در مسیر تونل ضرروی می باشد. در این تحقیق، ابتدا با استفاده از برداشت های زمین شناسی و مطالعه گمانه های حفاری شده، مسیر تونل تقسیم بندی و سپس مچاله شوندگی در هر بخش بررسی گردید و براساس مچاله شوندگی توده سنگ مسیر تونل به سه بخش، A با پتانسیل مچاله شوندگی متوسط، B با پتانسیل مچاله شوندگی شدید و C با پتانسیل مچاله شوندگی ضعیف تا متوسط تفکیک شد. در نهایت به کمک نرم افزار FLAC3D به بررسی تاثیر سیستم نگهداری در گسترش زون پلاستیک پرداخته شد که بررسی ها نشان از گسترش زون پلاستیک به میزان 9 متر اطراف تونل داشت که این میزان با نصب سیستم نگهداری به میزان 45 درصد کاهش یافت.

کلیدواژه ها:

مچاله شوندگی ، سیستم نگهداری ، زون پلاستیک ، تونل گلاب ، FLAC3D