ارزیابی مشخصات مکانیکی و دوام بتن های ساخته شده با آب مغناطیسی و نسبت های مختلف سنگدانه

بتن به عنوان یکی از پر مصرف ترین و با دوام ترین مصالح ساختمانی شناخته شده است. اما در بعضی موارد بتن در معرض شرایط خاص محیطی مانند گرما و سرمای شدید و ... قرار می گیرد که این عوامل مخرب می توانند موجب ایجاد تاثیرات نامطلوب از جمله ایجاد ترک و گسیختگی در بتن شوند. در کشورهای در حال توسعه و جهان سوم به علت عدم اعمال مدیریت صحیح ٬ کیفیت بتن های تولید شده بسیار پایین است و امکان افزایش کیفیت با صرف هزینه های بیشتر و استفاده از مواد افزودنی به راحتی میسر نیست. این شرایط نامطلوب کیفی می توانند در دراز مدت اثرات نامطلوبی را بر روی دوام اعضای بتنی سازه های مختلف داشته باشند. از طرف دیگر اعضای بتنی تشکیل دهنده سازه های فضای باز نیز می توانند تحت تاثیر شرایط شدید جوی قرار بگیرند. در تحقیق حاضر به بررسی اثر این شرایط و آب مغناطیسی برای کاهش هزینه های بتن و بهبود دوام آن پرداخته شده است. نمونه های بتنی مورد مطالعه، مکعب های با بعد 10 سانتیمتر و متشکل از نسبت های مختلفی از سنگدانه های ریز به درشت هستند. در این تحقیق 15 طرح اختلاط با سه عیار سیمان متفاوت 350 ، 400 و 750 کیلوگرم بر مترمکعب با نسبت آب به سیمان ثابت و برابر 0.5 ساخته شد که نمونه های بتنی ساخته شده با دو نوع آب معمولی و مغناطیسی در سنین 28 و 56 روز مورد آزمایش قرار گرفتند. در سن 56 روز آزمایش های مقاومت فشاری، نفوذ آب تحت فشار و انجماد ذوب بر روی کلیه نمونه ها انجام گرفت. نتایج به دست آمده نشان می دهند که روند کلی کاهش مقاومت فشاری و افت شرایط دوام برای تمام نمونه های قرار داده شده در شرایط انجماد ذوب نسبت به نمونه های عمل آوری شده در محیط استاندارد حاکم بود. همچنین نتایج آزمون نفوذ آب تحت فشار همخوانی مناسبی با نتایج آزمون های مقاومت فشاری و انجماد ذوب داشت که نشان دهنده اعتبار این آزمون برای ارزیابی نمونه ها می باشد. نتایج نشان داد که آب مغناطیسی به طور متوسط 26 درصد مقاومت در برابر چرخه های انجماد ذوب را افزایش داد و نفوذپذیری نیز با کاربرد آب مغناطیسی به طور متوسط 42 درصد کاهش یافت.

کلیدواژه ها:

آب مغناطیسی ، نسبت ریزدانه به درشت دانه ، نفوذپذیری ، انجماد ذوب