بررسی لرزه ای اثر افزایش زاویه مهاربند واگرا با افق در قاب های مهاربندی واگرا در ساختمان های فولادی

قاب های مهاربندی واگرا دارای عملکرد لرزه ای بسیار مناسبی می باشند. نوع عملکرد لرزه ای این سیستم علاوه بر طراحی درست، نیازمند اجرای دقیق است. طول تیر پیوند یکی از پارامترهای مهم در این سیستم است که در نوع رفتار قاب مهاربندی واگرا تاثیر گزار است. در این تحقیق به منظور بررسی اثر تغییر طول تیر پیوند ( اثر افزایش زاویه مهاربند واگرا با افق )، ابتدا ساختمان های سه بعدی چهار دهانه 9،6،3 طبقه به صورت مهار بندی واگرا با استفاده از روش استاتیکی معادل استاندارد 2800 طراحی شدند. سپس با استفاده از تحلیل تاریخچه زمانی غیر خطی تحت 10 رکورد زلزله قرار گرفتند. برای بررسی افزایش زاویه مهاربند واگرا با افق در قاب مهاربندی، سازه ها طوری طراحی شدند که طول تیر پیوند که معادل Mp/Vp ) 1.6 ) است را با 6 / 1 درجه ( 30 سانتی متر ) افزایش طول تیر پیوند، مورد بررسی قرار داده شد. برای بررسی عملکرد کلی سازه از تحلیل تاریخچه زمانی غیر خطی با 900 آنالیز بهره گرفته شد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که با افزایش زاویه مهاربند واگرا، سیستم بیشتر وارد رفتار غیر خطی می شود و رفتار سازه از عملکرد برشی به خمشی تغییر می کند که این موضوع رفتار سازه را دچار مشکل می کند و نمی توان اظهار نظر دقیقی در مورد بهتر شدن یا بدتر شده رفتار لرزه ای سازه ها ارایه نمود، در نتیجه باید حاشیه امنیتی برای عدم ورود رفتار قاب مهاربندی واگرا از حالت برشی به خمشی در نظر گرفت.

کلیدواژه ها:

قاب مهاربندی واگرا ، طول تیر پیوند ، عملکرد لرزه ای ، تحلیل تاریخچه زمانی غیر خطی