ارزیابی ضریب اضافه مقاومت در سیستم های قاب خمشی با استفاده از آنالیز استاتیکی غیر خطی

ضریب اضافه مقاومت برای اولین بار توسط انجمن مهندسین سازه کالیفرنیا (SEAOC) و آیین نامه UBC در سال 1988 معرفی شد. در آیین نامه 2800 ایران این ضریب برای اولین بار در ویرایش دوم و در ترکیبات بار ویژه و فرمول تخمین ماکزیمم تغییر مکان جانبی محتمل معرفی گشت، این ضریب یکی از پارامترهای موثر در تعیین ضریب رفتار سازه می باشد که خود وابسته به پارامترهای ضریب اضافه مقاومت طراحی، ضریب اضافه مقاومت مصالح و ضریب اضافه مقاومت سیستم می باشد. با استفاده از تحلیل پوش آور و ترسیم منحنی ظرفیت سازه می توان ضریب اضافه مقاومت سیستم را بدست آورد. برای این منظور ابتدا منحنی ظرفیت سازه استخراج شده و سپس منحنی دو خطی معادل آن تعیین می شود. با توجه به این منحنی دوخطی و یک سری ضرایب اصلاح ضریب اضافه مقاومت واقعی سیستم بدست می آید. در این تحقیق پنج سازه سه، پنج، هفت ، نه و دوازده طبقه قاب خمشی فولادی بوسیله نرم افزار 2000SAP تحت آنالیز استاتیکی غیر خطی قرار گرفته و منحنی ظرفیت آنها تعیین گشته است. سپس با استفاده از منحنی های مذکور، پارامترهایی که ضریب اضافه مقاومت به آنها وابسته است جهت تعیین ضریب اضافه مقاومت نهایی بدست آمده است. ضرایب بدست آمده با ضرایب اضافه مقاومت معرفی شده در آیین نامه های 1997UBC و آیین نامه 2800 ویرایش دوم و سوم مقایسه شدند. نتایج این مقایسه حاکی از آن است که آیین نامه 2800 مقدارمحافظه کارانه ای برای ضریب اضافه مقاومت در نظر گرفته است و UBC مقادیر معقولانه تری برای این ضریب قایل شده است.

کلیدواژه ها:

ضریب اضافه مقاومت ، تحلیل استاتیکی غیرخطی ، سیستم قاب خمشی ، آیین نامه 2800