بررسی رابطه بین سازگاری اجتماعی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی شهرستان کلاله در سال تحصیلی 93

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سازگاری اجتماعی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی شهرستان کلاله بود.تحقیق حاضر از نوع کاربردی و توصیفی پیمایشی و از نوع همبستگی می باشد.جامعه ی مورد نظر شامل کلیه یدانش آموزان دختر و پسر پایه ششم ابتدایی شهرستان کلاله در سال تحصیلی 93-92 بوده است. حجم نمونه مطابق با جدول مورگان (1972)، 298 نفر برآورد گردید. شیوه نمونه گیری خوشه ای و به صورت تصادفی ساده بود. ابزار تحقیق، پرسشنامه سازگاری اجتماعی وایلند در سه حوزه سازگاری عاطفی، اجتماعی و آموزشی می باشد. که قبلاً روایی آنمورد تایید اساتید و خبرگان قرار گرفته بود و پایایی آن به کمک روش ضریب آلفای کرونباخ 0/92 بدست آمد که نشان دهنده اعتبار و پایایی پرسشنامه های مذکور بود. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی ضریبهمبستگی پیر سون و رگرسیون استفاده شد و با کمک نرم افزار spss مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین سازگاری آموزشی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه وجود دارد و سازگاری آموزشی در پیش بینی پیشرفت تحصیلیدانش آموزان، نقش معنادار دارد و با حدود 9% واریانس، پیشرفت تحصیلی براساس اختلال های رفتاری قابل پیش بینیاست. سازگاری آموزشی در پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانشآموزان نقش معنادار دارد، اما سازگاری عاطفی و سازگاریآموزشی مسائل تندرستی و عادتها در پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان نقش معنادار ندارد. بنابراین، می تواننتیجه گرفت، رفتار سازگارانه دانش آموزان می تواند به افزایش پیشرفت تحصیلی آنان، منجر شود.

کلیدواژه ها:

سازگاری اجتماعی ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان ابتدایی