پترولوژی رسوبات آتشفشان آواری منطقه علی آباد

رسوبات نازک لایه توفی مربوط به ائوسن در منطقه علی آباد قم در مسیر اتوبان تهران – قم رخنمون دارد. قدیم ترین رسوبات این ناحیه مربوط به دوره ائوسن است. نظیر این رسوبات در بخشهای دیگر ایران مرکزی، یعنی در شرق، ناحیه سمنان و در قسمت غرب، در ناحیه همدان، توفهای سبز کلریت دار نظیر آنچه در البرز مرکزی وجود دارد، یافت میشود. در ناحیه قم این سری رسوبی، همراه با جریانهای از گدازه آتشفشانی با ترکیبهای مختلف و تزریق دایکها بوده که مارنها آهکهای نومولیت دار را قطع می کند. سنگهای آتشفشانی اساس از نوع بازیک و حد واسط می باشند. این رسوبات عمدتا از نوع آذر آواری در دریاچه ای باز تادریایی کم عمق رسوب کرده اند. دریاچه های باز معمولا دارای رخساره های تخریبی یا اهکی می باشند که در آن ، این مواد نزدیک خط ساحلی رسوب می کنند و رخسارره های دور از ساحل معمولا: 1- درشرایط فاقد اکسیژن تشکیل شده اند. 2- لایه های نازک سیلت و گلی با لایه بندی تدریجی که در جریانهای توربیدیتی با جریانهای ژئوستروفیک ایجاد می شوند. رسوبات نزدیک ساحل و حاشیه دریاچه ای دارای سه نوع رخساره تخریبی است: 1- ماسه سنگهای ریپلی و افقی 2- ماسه سنگهائی که چینه بندی متقاطع داشته و بیانگر کانالهای پراکنده و دهانه سدها است. 3- لیگنیت و سیلتها، رسوبات داخل حوضچه ها (Pond) نمونه گیری در نقاط صورت گرفت که منظر توفی و توده ای داشته و همچنین از انکلاوهای رنگی و درشت درون توفها نیز مقطع نازک تهیه شد و در جائی که تغییرات بسیار نزدیک به هم و ریتمیک بود، نمونه گیری در فواصل 15 سانتی متر به عمل آمد تا کوچکترین تغییرات ثبت شود، این سنگها دارای فرسایش پوست پیازی وبخشهای ریتمیک حالت تیز و زاویه دارند.