تحلیل استرینی رخ سطح محوری قبل و بعد از دگر شکلی به روش دوایر موهر منطقه هالی آیلند (Holy Island) (شمال ولز - انگلستان)

روش دوایر موهر یکی از مشهورترین روشهای ارائه دو بعدی مفاهیم استرین می باش. ساختهای تغییر شکل یافته سنگها مانند رگه های کوارتزی، کلیوازها و چینها، ماهیت و مراحل تغییر شکلهای پیشرونده را بازگو می کند. این ساختها می توانند با استفاده از بکارگیری روشهایی از جمله دوایر موهر نتایج استرینی سری سنگها را هم در مقیاس کوچک و هم مقیاس بزرگ و ناحیه ای مشخص نمایند. یکی از بهترین ساختائیکه می تواند مورد استفاده قرار بگیرد آرایش سیکموئیدالی و پلکانی رگه های کوارتزی است که می توان بر مبنی جهت یابی تغییر شکل نهایی در تعیین جهت یابی اولیه، در تعبیه جهت حرکت و مقدار استرین برشی مورد استفاده قرار می گیرد. در منطقه مورد مطالعه رگه های کوارتزی لایه های پیلیتی (Pelitic) مجموعه سنگ های South stack که در مرحله اول تغییر شکل (D1 Deformation) به موازات رخ نوع اول قرار داشتند، در طی مرحله دوم تغییر شکل (D2 Deformation) چین خورده، وسطح محوری آنها به موازات کرینولیشین رخ های نوع دوم (S2) توسعه یافته است. هدف این مقاله پیدا کردن رابطه بین جهت یابی رخ ها قبل و بعد از تغییر شکل ها با در نظر گرفتن مقادیر متفاوت استریت برشی در مرز لایه بندی است. در ای راستا با بکارگیری روش دوایر موهر جهت یابی رخ نوع اول (به موازات رگه های کوارتزی) با جهت NW که با حرکت برشی مربوط به فاز کوهزایی کالدونین نیز انطباق دارد بدست آمد و مقادیر استرینی سری سنگهای پر کامبرین با سری سنگهای پوشاننده آنها یعنی پالئوزوئیک مورد مقایسه قرار گرفت.