گسلهای عادی و شکستگی های کششی h00 در منطقه مکران

تشکیل گسل های عادی، معلول رژیم های کششی است که در بخش های مختلف پوسته زمین به خصوص در مناطق کافت های قاره ای و پشته های میان اقیانوسی گسترش زیادی دارند. افزون بر این نواحی، در مناطقی از پوسته زمین که تحت رژیم فشاری قرار دارند (که عمدتاً تشکیل چین خوردگی ها و گسل های رانده و معکوس محصول آن است)، در شرایط ویژه، گسل های عادی شکل می گیرند. فرآیند فشردگی موجب چین خوردگی و بالا آمدگی می شود. بالا آمدگی حاصل موجب تٱثیر نیروی کشش سطحی شده و پیرو آن گسل های عادی را تشکیل می دهد. در نواحی مکران در اثر فرایند به هم افزوده شدن رسوبات و تشکیل گوه های افزایشی، در نواحی شمالی و جنوبی آن (حاشیه جازموریان و نواحی ساحلی مکران) گسل های عادی به خوبی شکل گرفته اند. نحوه ی تشکیل گسل های عادی مناطق ساحلی با گسل های عادی حاشیه جنوبی جازموریان تا حدی با یکدیگر متفاوت است. حرکت مطلق بالا رونده ی فرودیواره در گسل های رانده و معکوس حاشیه جازموریان سبب شده است که به طور نسبی گسل های عادی تظاهر نمایند. در حالی که در مناطق ساحلی مکران تشکیل گسل های عادی معلول کشش سطحی ناشی از بالا آمدگی و بالا راندگی فرو دیواره در گسل های معکوس است. به گونه ای که مناطق بالا آمده در بخش بالا رانده شده تحت تٱثیر ناپایداری گرانشی، گسل های عادی را به وجود آورده اند. تراکم جنوبی شیب این گسل ها و وجود شکستگی های کششی h00 نیز مؤید همین مطلب است.