قدیمی ترین ردپای پرندگان در ایران

لامبرخت (Lambrecht, 1993)، نخستین بار ردپاهای پرندگان را بر اساس نمونه هایی که کوخ مجارستانی با خود از ایران به همراه برده بود معرفی نمود. پس از آن ویالوف (Vialov, 1989) ردپاهای فوق را مورد بررسی مجدد قرار داد و آنها را به پرنده ای جدید منسوب نمود و آن را ایرانی پدا آبلی (Iranipeda abeli) نامید. در این نوشتار ردپاهای پرندگانی که در رسوبات ولکانو سدیمنتری ائوسن میانی در شمال بیرجند و رسوبات سازند کرج در منطقه ی زنجان به دست آمده است به عنوان قدیمی ترین ردپاهای پرندگان در ایران مورد مطالعه و بررسی قرار می گیرد.