بررسی پروژه تغذیه مصنوعی جمعاب

عملیات تغذیه مصنوعی را می توان «مدیریت منطقی آبهای سطحی» نامید که عبارت است از خارج کردن این آبها از جریان طبیعی خود و وارد کردن آنها به داخل زمین به منظور استفاده بعدی و بهینه از این منابع اجرای طرح های تغذیه مصنوعی بواسطه دارا بودن ظرفیت ذخیره سازی بالا، کم بودن تبخیر و تلفات آب، عدم نیاز به زمین وسیع و سرمایه گذاری اندک نسبت به راه حل های دیگر دارای برتری می باشند. به منظور این که یک پروژه تغذیه مصنوعی از کارایی بالایی برخوردار باشد، لازم است جنس و ضخامت سفره آب زیر زمینی، گسترش لایه های مختلف زمین شناسی میزان نفوذپذیری ، ضرایب هیدرودینامیکی آبخوان، ارتباط هیدرولیکی محلهای تغذیه با محلهای بهره برداری و نوع سفره آب زیر زمینی (آزاد یا محبوس) به دقت تعیین گردد. در این مقاله پروژه تغذیه مصنوعی جمعاب واقع در 60 کیلومتری شمالغرب مشهد، در نزدیکی شهر چناران و در حوضه آبریز مشهد مورد بررسی قرار گرفته است. این بررسیی شامل حفاریهای اکتشافی، بررسیهای ژئوفیزیکی ، ارزیابی ضرایب هیدرودینامیکی آبخوان، بررسیهای خاک شناسی می باشد. پروژه تغذیه مصنوعی جمعاب جهت جلوگیری از افت سطح ایستابی، بهبود کیفیت و جبران بخشی از کسری مخزن ابخوان مشهد اجرا شده است.