تحلیل نشست ناشی از حفاری تونل خط یک متروی تبریز به کمک روشهای تحلیلی

امروزه با توجه به افزایش جمعیت در شهرهای بزرگ، احداث تونلهای کمعمق شهری به منظور حمل ونقل، امری ضروری و اجتناب ناپذیر است. بنابراین بررسی و پیشبینی نشست سطح زمین ناشی از این حفاریها از اهمیت بالایی برخوردار است. روشهای مختلفی برای برآورد نشست سطح زمین وجود دارد که ازآن جمله میتوان به روشهای تحلیلی که توسط محققین مختلف ارائه شده است اشاره کرد. دراین مقاله جهت پیشبینی نشست در محل گمانه های FBH1 و 2 FBH در خط یک متروی تبریز از دو روش تحلیلی گنزالس و ساگاستا ( 2001 ) و لگاناتان و پولوس ( 1998 ) استفاده شده است. این روشها از دو الگوی تغییر شکل متفاوت در اطراف تونل جهت محاسبه نشست در سطح زمین استفاده میکنند. علاوه بر تعیین میزان نشست، تحلیل پارامتری نیز بر روی هردو روش یاد شده انجام گرفته است. نتایج بدست آمده نشان میدهد که میزان ماکزیمم نشست بدست آمده از روش گنزالس و ساگاستا در محل گمانه های FBH1 و 2 FBH به ترتیب 17/70،10/68 میلیمتر و میزان ماکزیمم نشست بدست آمده از روش لگاناتان و پولوس با فرض عملیات تزریق در محل گمانه های FBH1 و 2 FBH به ترتیب 22/92 و13/08 میلیمتر میباشد. این نتایج نشان میدهد که روش لگاناتان و پولوس تخمین بیشتری از نشست ماکزیمم نسبت به روش گنزالس و ساگاستا دارد. همچنین پروفیل نشست بدست آمده از روش لگاناتان و پولوس نسبت به روش گنزالس و ساگاستا باریکتر و عمیقتر میباشد.

کلیدواژه ها:

تونلسازی ، نشست سطحی ، روش تحلیلی گنزالس و ساگاستا ، روش تحلیلی لگاناتان و پولوس ، متروی تبریز