برآورد پارامترهای لرزهای به روش پایه گوتنبرگ -ریشتر و کیکجو-سلوول و مقایسه بین آنها (ساختگاه سد مسجدین)

ساختگاه سد مسجدین در واحد زمینساختی ایران مرکزی و در زون رزن واقع شده است. که این منطقه بخشی از کمربند چین خورده آلپ – هیمالیا محسوب میشود . سفره های رورانده که از قا عده آهک های اوربیتولیندار کرتاسه زیرین و از شیستهای ژوراسیک ریشه میگیرند، مهمترین مولفههای ساختاری گستره نزدیک به سد هستند. این سفرهها بدلیل عمق کم به تنهایی مسبب رخداد نیستند اما نشان از کوتاه شدگی در عمق بوده و مدلسازی گسلها با شیب به سمت شرق برای آن توصیه می شود . دو زون ساختاری اصلی درمنطقه با گسلهای پرشیبتر عمقی از هم قابل تفکیک هستند که تاریخچه ساختاری و سنگی متفاوت دارند .در این مقاله به ارزیابی پارامترهای لرزهای ساختگاه سد مسجدین با استفاده از روش کیکج و– سلوول و روش پایه گوتنبرگ–ریشتر و مقایسه بین آنها پرداخته شده است. با توجه به الگوی لرزهخیزی منطقه و پراکندگی چشمههای لرزهزا، گسترهی شعاعی 100 کیلومتر پیرامون ساختگاه سد مسجدین در این مطالعه مورد بررسی واقع شدهاند. نتایج حاصل از برآورد پارامترهای لرزهخیزی همچنین موقعیت و پراکندگی زمین لرزهها نشان میدهد که در گستره نزدیک به ساختگاه سد، تراکم و تعداد زمینلرزهها در مقایسه با نواحی اطراف آن کمتر است . روش کیکجو- سلوول کاربرد بیشتری در برآورد پارامترهای لرزه ای نسبت به روش گوتنبرگ - ریشتر دارد.

کلیدواژه ها:

پارامترهای لرزهای ، سد مسجدین ، کیکجو-سلوول ، گوتنبرگ-ریشتر