سوگیری تنش و تغییرات رژیم تکتونیکی در ساختارهای شکننده همزمان با کوهزایی لارامید و پس از آن در زاگرس مرتفع در استان فارس

زاگرس مرتفع بخشی از کمربند چین خورده رانده زاگرس است که به دلیل شدت فعالیت تکتونیکی تغییرشکلهای متعددی را متحمل شده است.این تغییرشکلها در فاز کوهزایی لارامید به صورت چین خوردگی با دامنه زیاد و شکستگیهایی با جهت گیری متنوع دیده می شود .در این مطالعه سعی بر آن است تا با استفاده از خطواره های لغزشی و روش تحلیل هموجنیوس جهت گیری تنش بیشین و تنوع سیستمها در قسمتی از استان فارس نشان داده شود. تحلیل ساختاری خطواره های لغزشی که از سطح گسلهای مزدوج صورت گرفته اس ت تص ویر کاملی از فازهای همزمان با چین خوردگی لایه ها و حتی پس از آن را بدست می دهد. اولین راستای تنش متعلق به رژیم تکتونیکی معکوس و مرتبط با فاز لارامید است که موجب شکل گیری چین ها و حرکات عمده درسطح گسلهای بزرگ و متوسط مقیاس می شود . نشانه های وجود یک فاز فشارش ضعیف تر در نهشته های سنگی و کنگلو مرایی زاگرس مرتفع نیز موجود می باشد که سن آن را پس ازتحرکات عمده ی کوهزایی میدانند،این فاز با عملکرد گسلهای تراست منطقه و همزمان با شیب گرفتن اندک لایه ها است که راستای شمالی - جنوبی دارد . این فاز فشارش همزمان با کوهزایی پاسادنین در زاگرس عمل کرده ولی ضعیف تر از فاز کوهزایی لارامید است و با تغییر شکل نهشته های کنگلومرای بختیاری همراه می باشد. پایان فاز فشارش تا قرارگیری واحدهای سنگی درحداکثر ارتفاع ادامه می یابد.پس از آن آثار یک فاز رهایی با ایجاد گسلهای نرمال و تنش بیشین قائم در استریونت دیده می شود. این تنش بیشتر در زاگرس چ ین خورده و در سطح گسل سروستان نمود دارد واثراتی بر روی گسلهای زاگرس مرتفع برجا گذاشته است که با راستایی نزدیک به راستای شمالی- جنوبی دیده می شود.

کلیدواژه ها:

کوهزایی لارامید ، زاگرس مرتفع ، گسلهای مزدوج ، خطواره های لغزشی ، گسل سروستان