مطالعه تاثیر ژئومورفولوژی بر شدت فرسایش در حوضه آبریز اومار (جنوب غرب سفیدآبه)

فرسایش خاک از مهمترین چالش های موجود در حوضه های آبریز می باشد که تاثیر بسزایی در کاهش تولید وبه دنبال آن افزایش مهاجرت های بی رویه در شهر ها دارد. مبارزه کارآمد با این مشکل نیاز به مطالعه و شناساییعوامل موثر در فرسایش است. در حوضه آبریز اومار، شرایط خاص زمین شناسی (تکتونیک و لیتولوژی)، آب و هوایی،هیدرولوژیک، پوشش گیاهی و ویژگیهای ژئومورفولوژیک باعث بروز فرسایش در اشکال مختلف شده اند. از مهمترین عوامل موثر ایجاد فرسایش در این حوضه شرایط خاص زمین شناسی آن می باشد. بخش عمده ای از حوضه آبریزاومار توسط نهشته های رسوبی(ناپیوسته) کواترنر پوشیده شده است که حساسیت زیادی نسبت به فرسایش آبی دارد؛ و در بخش عمده ای از حوضه آبریز دیده می شود . این پژوهش با استفاده از نقشه های زمین شناسی ،توپوگرافی و عکسهای هوایی به همراه مشاهدات میدانی انجا م شد ه اس ت. حوضه مورد مطالعه به واحد های ژئومورفولوژی کوهستان، تپه ماهور و دشت میانکوهی تقسیم گردیده است . در این تحقیق برای برآورد میزان فرسایش و رسوب از مدل پسیاک در قالب واحد های ژئومورفولوژی استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که واحد کوهستان با لیتولوژی غالب آهک مارنی، شیلی و مادستون دارای بیشترین میزان فرسایش و نوع غالب آن آبراهه ای است.

کلیدواژه ها:

حوضه آبریز اومار ، واحد های ژئومورفولوژی ، رسوب و فرسایش ، مدل پسیاک (PSIAC )