معمای دوگانگی ماهیت ماگماتیسم فلسیک ژوراسیک پسین در توده های نفوذی شمال سنندج – سیرجان؛ نشانه هایی از پی سنگ قدیمی

توده های نفوذی شرق سنندج تا جنوب گلالی، واقع در شمال پهنه سنندج – سیرجان، بخشی از کوهزاد زاگرس بوده و متشکل از هفت توده نفوذی مرکب و چند فازی است که در حین فرورانش رو به شمال شرق پوسته اقیانوسی نئوتتیس به زیر بخش ایرانی پلیت اورازایا پدید آمده اند. آغاز ماگماتیسم فلسیک در این گستره، گرانیت های کالک آلکالن و I-Type هستند که در بازه زمانی 161 تا 149 میلیون سال پیش تشکیل شده اند. تلفیق داده های ژئوشیمی و ایزوتوپ های Nd-Sr با نتایج تجزیه های اورانیم- سرب به روش SHRIMP بر روی هسته های بازماندی بلورهای زیرکن ، دوگانگی آشکاری در مجموعه شواهد موجود برای تعیین ماگمای مادر سنگ های این گروه به نمایش می گذارد؛ چراکه از یک سو ویژگی های ایزوتوپی-ژئوشیمیایی سنگ های این گروه موید منشایی گوشته ای برای ماگمای مادر این سنگ ها است و از سوی دیگر وجود بلورهای زیرکن بازماندی با سن های پرمو- تریاس و پیش از واریسکن به همراه مقادیر بالای سن های مدل نئودیمیم (Ma 710 - 437 =TDM) نشان می دهد منشا گرانیت های کالک آلکالن، لزوما یک ماگمای جوونایل گوشته ای مرتبط با فرورانش نیست. تنها راه توجیه چنین دوگانگی، دخالت مولفه ی پوسته ای قدیمی در ماگمای مادر این سنگ هاست؛ پوسته ای که ویژگی های ایزوتوپی اولیه خود را حفظ کرده باشد. شواهد ایزوتوپی ذوب بخشی پی سنگ به ظاهر جوونایل سنندج-سیرجان را تایید می نمایند. پوسته ای که ویژگی های ایزوتوپی اولیه خود را حفظ کرده، ادامه شمالی پلت فرم عربی است و ویژگی هایی مشابه سپر عربین- نئوبین دارد

کلیدواژه ها:

ایزوتوپ های Nd-Sr ، سن سنجی SHRIMP ، هسته های بازماندی زیرکن ، پهنه سنندج – سیرجان ، سپر عربین – نئوبین