مقایسه روابط صحرایی و پتروگرافی دایکهای مزوکرات و ملانوکرات پیکره های گرانیتوئیدی لوچان و لخشک (جنوب شرق، ایران)

پیکرههای گرانیتیوئیدی لوچان و لخشک بعنوان بخشهای وسیعی از نوار گرانیتوئیدی زاهدان- سراوان به سن الیگومیوسن میباشند. رخنمون دایکهای مزوکرات و ملانوکرات در باتولیت زاهدان در دو پیکره لوچان و لخشک واجد تعداد بیشماری از این سنگها است، که با توجه به حجم وسیع این دایکها نسبت به سایر بخشها در مقیاس جهانی بیشمار محسوب میشوند. دایکها در پیکرههای لوچان و لخشک به شدت در برخی از نقاط تحت تأثیر فرآیندهای فرسایشی و تکتونیکی قرار گرفتهاند، بطوریکه در بیشتر قسمتهای این پیکرهها بین سطح تماس دایک و سنگ میزبان پدیده میلونیتی شدگی مشاهده میشود. در نمونه دستی در هر دو پیکره، دایکها دارای بافت ریزدانه که نشان- دهنده نفوذ دایکها (در شرایطی نزدیک به سطح زمین) در زمانیکه گرانیتوئید بر روی زمین رخنمون یافته، میباشد. روند دایکهای ملانوکرات و مزوکرات در هر دو پیکره تقریباً مشابه هم بوده، لیکن تعداد دایکهای ملانوکرات، در پیکره لخشک کمتر از پیکره لوچان میباشد. این دایکها در پیکره لوچان بافتهای متنوعی از میکروگرانولار، اینترگرانولار، پورفیری و میکرولیتی را دارا هستند و در پیکره لخشک نیز بافتهای پورفیری، دیابازی، اینترگرانولار را نشان میدهند.

کلیدواژه ها:

باتولیت زاهدان ، پیکره لوچان ، پیکره لخشک ، دایک مزوکرات تا ملانوکرات