برسی مفاهیم پدیدار شناسی در حوزه معماری خانه و مفهوم سکونت

سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 332

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SHAFAGH01_032

تاریخ نمایه سازی: 29 فروردین 1397

چکیده مقاله:

پدیدارشناسی در اصل تعبیری نه معمارانه، بلکه فلسفی است. بدین معنا که در آغاز، این فیلسوفان بود ه اند که این واژه را جهت بسط تفکرات فلسفی شان به کار برده اند. برای فیلسوفان، پدیدارشناسی روشی است برای شرح موقعیت بی واسطه و مستقیم چیزها و محیط، طریقی که با آن می توان به درکی بی پیش فرض و بی پیش داوری امید بست، و از دام پیش انگاشت ههای علمی، مذهبی، متافیزیکی و روانشناختی گریخت.سابقه استفاده از واژه پدیدارشناسی به فیلسوفانی چون لامبرت، هردر، کانت، فیخته و هگل می رسد. اما، بایداذعان داشت که این ادموند هوسرل بوده که آن را چونان نوعی فلسفیدن مطرح ساخت و در قالب روشی کاملا نوبسط داد، و به حق، پدر پدیدارشناسی فلسفی نام گرفت.در این میان، عرصه نظر و عمل معماری، یکی از مهمترین عرصه هایی است که در آن پدیدارشناسی حضوری درخورتوجه داشته است. پدیدارشناسان معماری با مد نظر قراردادن قابلیت های پدیدارشناسی در هر دو قلمرو نظر و عمل،دغدغه های بنیادین آن را چونان نقطه عزیمت کار خود قرار داده و سعی کرده اند تا با تحلیل معمارانه آنها، درکی متفاوت و نو از معماری و محیط ارایه دهند. در این میان، یوهانی پالاسما، استیون هال و آلوارو آلتو معماران و نظریه پردازان معاصر،بی گمان چهره هایی موثر و راه گشاهستند.در این نوشتار وجوه برجسته پدیدارشناسی و تفکر پالاسما ،استیون هال ، آلوارو آلتو و گاستون بشلا ر معرفی می گردد، و نگرش ویژه شان به معماری و محیط شرح داده شده است.

نویسندگان

سمیه ناصری

دانشجوی کارشناس ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نور، نور، ایران،

فریده گرمان

استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس، چالوس، ایران،

حیدرعلی میرهادی

استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس، چالوس، ایران