بررسی جایگاه سردستگی درحقوق کیفری ایران بارویکرد به قانون مجازات اسلامی مصوب 1392

شکل گیری گروه های مجرمانه معضلی است که هرجامعه ای با آن مواجه است سردسته گروه مجرمانه به عنوان مغز متفکر گروه یا اولین کسی است که جرقه ی تشکیل گروه مجرمانه درذهنش ایجادمیشود و اقدام به تشکیل گروه مینماید و یا اینکه گروه تشکیل یافته را اداره وسازماندهی می کند سردستگی گروه م جرمانه عنوانی است که درماده 130 قانون مجازات اسلامی به پیروی ازقانون تعزیرات 1375 پیش بینی شده است دراین ماده عمل سردسته ماهیتا معاونت درجرم است اما قانون گذار عمل وی را درجرایم شرکت درجرم دانسته و مجازات و را مجازات شدیدترین جرم ارتکابی توسط اعضا تعیین کرده اما درجرایم مستوجب حدود و قصاص و دیات سردستگی را به عنوان معاون جرم پذیرفته و درصورت شمول عنوان محاربه یا مفسد فی الارض نیز مجازات محارب یا مفسد فی الارض را برای سردسته تعزیری مقرر کرده است بطور کلی راهبرد غالب سیاست جنایی ایران درخصوص سردستگی تشدید مجازات است نوشتار پیشرو با روش توصیفی تحلیلی درصدد تبیین جایگاه سردستگی درحقوق کیفری ایران است و هدف تعمیق ادبیات حقوق کیفری و جرم شناسی کشور و رفع ابهام ازمواد قانونی و ارایه رویه عملی واحدبه دستگاه قضایی درخصوص مجازات سردستگی است

کلیدواژه ها:

سردستگی ، مباشرمعنوی ، مشارکت ، معاونت