پست مدرنیسم و نمودهای آن در عرصه های مختلف زندگی

اصطلاح پست مدرنیسم برای توصیف بعضی از نگرش ها در زمینه فلسفه، سیاست، ادبیات، خصوصاً هنر معماری به کار می رود که وجه مشترک همه ی آنها واکنش نسبت به بحران های مدرنیته و نقد نظریه های کلان و کلی نگر آن است. این اصطلاح که به عنوان وجه ممیز عرصه معاصر از عرصه مدرن فهمیده می شود، ظاهراً اولین بار در سال 1917 توسط فیلسوف آلمانی رودلف پانویتس برای توصیف هیچ گرایی فرهنگ غربی قرن بیستم که مضمونی وام گرفته از نیچه بود به کار رفت. این واژه مجدداً در 1934 در آثار منقد ادبی اسپانیایی فدریکو اونیس در اشاره به واکنشی علیه مدرنیسم ادبی ظاهر شد. در 1939 این اصطلاح به دو طریق بسیار متفاوت در انگلستان به کار گرفته شد؛ توسط برناردادنیگز بل متاله برای به رسمیت شناختن شکست مدرنیسم دنیوی و بازگشت به مذهب، و توسط آرنولد توین بی مورخ برای اشاره به ظهرور جامعه ای توده ای پس از جنگ جهانی اول که در آن طبقه کارگر اهمیتی بیش از طبقه سرمایه دار پیدا می کنند. این اصطلاح سپس به نحو برجسته ای در نقد ادبی دهه های 50 و 60 قرن بیستم برای اشاره به واکنش علیه مدرنیسم زیباشناختی و در دهه 70 به همین منظور در معماری به کار رفت. کاربرد این اصطلاح در فلسفه به دهه 80 بر می گردد که اولاً برای اشاره به فلسفه فرانسوی پساساختارگرایی بوده و ثانیاً برای دلالت بر واکنشی عمومی علیه عقل گرایی مدرن، ناکجا آباد گرایی و آنچه بنیان گرایی نامیده می شو. در این مقاله به کاربرد نگرش پست مدرنیسم در زندگی بشر خواهیم پرداخت که در این مبحث به مواردی همچون تعریف نگرش مدرنیسم، پست مدرنیسم، اصول و قواعد پست مدرنیسم، کاربرد پست مدرنیسم در هنر، معماری، ادبیات، موسیقی و سبک زندگی به عنوان عامل و تعریف مهم نگرش پسامدرنیسم خواهیم پرداخت.

کلیدواژه ها:

پست مدرنیسم ، پسامدرن ، پست مدرن ، مدرنیته ، نوگرایی مدرنیسم ، مدرنیسم ، سبک زندگی