بررسی رشد جبرانی و خصوصیات لاشه در دو روش پرواربندی (مرتع و تغذیه دستی) در بره های نر لری

به منظور بررسی اثر محدودیت غذایی (نگهداری در مرتع ) بر روی خصوصیات لاشه، سرعت رشد و خوراک مصرفی در بره های نر نژاد لری تعداد 60 راس بره پس از شیرگیری با متوسط سن 10±105 روز و میانگین وزن زنده 1/5 ±28 کیلوگرم انتخاب وبه طور تصادفی به دو گروه 30 رأسی تقسیم شدند. پس از انجام اقدامات بهداشتی وگذراندن دوره عادت پذیری، هرگروه به سه تکرار 10 رأسی تقسیم شد ند . گروه شاهد در تمام مدت آزمایش به صورت آزاد به جیره پرواری دسترسی داشتند.گروه آزمایشی به مدت 11 هفته در مرتع ییلاقی که قبل از شروع آزمایش از لحاظ پوشش گیاهی و ظرفیت چرایی دام مورد مطالعه قرار گرفت نگهداری شدند و سپس به مدت 17 هفته با جیره پرواری به طور آزاد تغذیه شدند . وزن کشی دامها به صورت هفتگی انجام گرفت . خوراک داده شده و باقیمانده آن روزانه توزین گردید . به منظور بررسی تغییرترکیبات وسایر خصوصیات لاشه دو مرحله کشتار و تجزیه لاشه درپایان دوره محدودیت و آزمایش انجام گرفت . بدین منظور تعداد 6 راس بره از هرگروه انتخاب و پس از 12 ساعت قطع آب و غذا کشتار و تجزیه لاشه شدند . گروه آزمایشی طی 11 هفته محدودیت تقریباً (4/72 کیلوگرم) معادل 14/85 درصد از وزن خود را از دست دادند . در طی این مدت گروه شاهد 15/85 کیلوگرم افزایش وزن داشتند . در مرحله دوم (دوره جبران ) میزان خوراک مصرفی درگروه محدود شده پس از سه هفته از شروع تغذیه مجدد نسبت به گروه شاهد افزایش یافت و در سه هفته پ ایانی به میزان 18/5 درصد بیشتر بود . درکل دوره آزمایش اختلاف بین دو گروه برای این صفت معنی دار شد (0/05>P) . سرعت رشد گروهآزمایشی در دوره جبران تقریباً 1/6 برابر متوسط سرعت رشد گروه شاهد بود (276 گرم در مقایسه با 168 گرم در روز) . ازلحاظ خصوصیات لاشه درکشتاراول گروه آزمایشی نسبت چربی لاشه، وزن کشتار، وزن لاشه گرم وسرد، وزن دنبه و چربی داخلی کمتری نشان داد . و بازده لاشه گرم و سرد نیز دراین گروه نسبت به شاهد پائین تر بود . 46 درصد برای گروه آزمایشی در مقایسه با 2/49 درصد برای شاهد . نتایج بدست آمده در کشتار دوم (پایان دوره آزمایش ) نشان داد نسب گوشت اجزاء لاشه، بازده لاشه سرد و گرم گروه آزمایشی بالاتربود (51/59 درصد برای گروه آزمایشی در مقایسه با 50/24 درصد) تفاوت مشاهده شده بین آنها معنی دار نبود . نسبت وزن چربی قابل تفکیک لاشه،چربی داخلی و دنبه در گروه آزمایشی کمتر بود. (5/71 کیلو گرم در مقایسه با 6/65 کیلو گرم). از لحاظ وزن نهایی کشتار گروه آزمایشی وزن زنده پایین تری داشتند و به وزن گروه شاهد نرسیدند (64/3 برای شاهد در مقابل 56/21 کیلوگرمبرای گروه آزمایشی ) که به نظر میرسد دلیل آن بالا رفتن سن باشد زیرا عامل محدود کننده رشد است. در مجموع نتایج بدست آمده در این آزمایش نشان داد که چنانچه بره های نرلری پس از شیرگیری به مدت 11 هفته تحت تاثیر محدودیت غذایی قرار بگیرند رشد جبرانی کامل را در آنها میتوان مشاهد کرد و این دامها قادر خواهند بود رشد به تعویق افتاده خود را تا حدود زیادی جبران نمایند.

کلیدواژه ها:

گوسفند لری ، رشد جبرانی ، محدودیت غذایی ، تغذیه مجدد ، خصوصیات لاشه