بهینه یابی حمل و نقل گازوئیل از پالایشگاه ها و مبادی ورودی به انبارهای اصلی در سطح کشور

متولی توزیع گازوئیل در کشور شرکت ملی پخش فراورده های نفتی ایران است که گازوئیل مورد نیاز را از دو طریق منابع تولید داخلی و واردات تامین و در سطح کشور توزیع می نماید دراین مقاله با ارایه ی الگویی مناسب سعی بر آن شده است که شیوه ی حمل و نقل گازوئیل از مبادی ورودی و منابع تولید داخلی تا انبارهای اصلی شرکت پخش به تصویر کشیده شود. به کمک این تحقیق روشن می شود که در شرایط بهینه از هریک از مبادی و منابع تولید داخلی، چه مقدار گازوئیل با چه وسیله ای و از چه مسیری به هریک از مراکز مصرف باید حمل شود تا هزینه حمل و نقل حداقل گردد. براساس نتایج الگوی پیشنهادی هزینه ی کل حمل و نقل در صورت استفاده از این الگو مبلغ 802468423000 ریال و مقدار کل گازوئیل انتقال یافته 42483030 تن در سال می باشد که از این میان مقدار 35343904 تن معادل 83/2 درصد توسط خط لوله با هزینه ی 289129063000 ریال معادل 36/04 درصد انتقال یافته است و مقدار 6418808 تن گازوئیل معادل 15/1 درصد توسط نفتکشهای جاده پیما با هزینه ی 367431600000 معادل 45/78 درصد حمل شده است و مابقی که شامل 702395 تن معادل 1/7 درصد می باشد با هزینه ی 145907760000 ریال معادل 18/18 درصد توسط نفتکشهای فراورده بر دریایی حمل شده است

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی خطی ، مدل حمل و نقل ، مدلهای شبکه ، انبار ، نقاط اتصال ، تحلیل حساسیت