تحلیل برگشتی و ارائه روش پایدار سازی شیبهای طبیعی منطقه کوی افسران تبریز

سال انتشار: 1376
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,793

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SLHR02_023

تاریخ نمایه سازی: 15 خرداد 1385

چکیده مقاله:

طی سالهای 1994-1993 منازل مسکونی واقع بر شیبهای طبیعی کوی ولیعصر تبریز (کوی افسران) دچار خسارتهای جزیی و کلی شده بودند. استانداری تبریز نیز در این قفاصله متوجه معضلی در این منطقه شده بود ولی به دلیل وسعت زیاد منطقه، شناسایی اسن معضل کار آسانی نبود. در این منطقه خانه های مسکونی یک تا پنج طبقه در قسمتهای مختلف شیب از بالا تا وسط بدنه شیب ساخته شده که هگی دچار گسیختگی هایی در سازه باربر ودیوارهای باربر و غیر باربر شده بودند. در سال 1994 گروهی از بخش ژئوتکنیک موسسه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله از طرف استانداری تبریز مامور شدند که علت بروز این مشکل را شناسایی و راه حل و روشی را ارائه نمایند که این وضعیت را محدود و متوقف کند. بعداز چند ماه انجام عملیات مربوط به نقشه برداری ، آزمایشگاه مکانیک خاک ، تحلیل مستقیم و برگشتی پایداری شیب ها و تفسیری که روی این نتایج انجام گرفت. معلوم گردید که بروی چنین خسارتهای در منطقه به علت لغزش دورانی بزرگی بود که در کل منطقه با سرعتی بالغ بر Imm/day – 3mm/day انجام می شد. به دلیل فعال شدن این لغزش بزرگ، لغزشهای دیگری نیز به وقوع پیوسته بود که تشخیص آنها در ابتدا پیچیده و نیاز به انجام مطالعاتی در این زمینه داشت. در تحلیلهایی که در زمینه پایداری انجام شده مشخص گردید ک ه شیب ها درحالت طبیعی و بدون ساخت و ساز بر روی آنها پایدار بودند ولی وجود بارندگی ها در منطقه می توانست آنها را به استانه لعزش نزدیک کند. از طرفی ایجاد خاکریزهایی در قسمت فوقانی شیب برای هموار کردن زمین و ساخت و ساز مجدد این شیب ها را مستعد لغزش کرده بود به طوری که بعد از ساخت این منازل در قسمت فوقانی شیب ها، لغزش به صورت خفیف شروع شده بود و هرچه بر تعداد این منازل افزوده می شد حرکت توده لغزش یافته سریعتر می شد. البته وجود بارندگی ها در این منطقه حرکت توده را تسریع می کرد. روش شدن وضعیت در منطقه کمک بزرگی به ارائه روش خاص پایدارسازی شیب ها کرد. به طوری که با بررسی روشهای مختلف، روش بارگذاری روی پنجه شیب، به عنوان اقتصادی ترین و اجرایی ترین روش پیشنهاد گردید. به موجب این روش خاکریزی از دامنه شیب به سمت رودحانه (در پایین دست آن) با ارتفاع متغیر بین 1 تا 91 متر توسعه می یافت. این خاکریز که حجمی بالغ بر یک میلیون متر مکعب داشت به صورت نواری، پایین دست شیروانی خاکی را پوشش می داد. در حد فاصل بین رودخانه و خاکریز در روی پنجه شیب از دایکی به ارتفاع 5 متر و با مصالح دانه ای استفاده شد که در طرح اتی جاده ای از روی دایک و از کنار رودخانه پیش بینی شده بود.

نویسندگان

علی کمک پناه

همکار گروه ژئوتکنیک پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله

بهمن نیرومند

عضو هیات علمی دانشگاه خلیج فارس، دواس، دانشکده مهندسی