بررسی تاثیر فاصله نسبی بین محور تونل های دوقلو و فاصله تونل ها از سازه سطحی مجاور، بر روی میزان نشست زمین( مطالعه موردی : تونل قطار شهری اصفهان و سازه تاریخی سی و سه پل)

در سال های اخیر با توجه به گسترش چشمگیر استفاده از تونل سازی سپری در اعماق کم زمین های خاکی توجه به پارامترهای تاثیر گذار روی جابجایی های زمین در طی این روش تونل سازی از اهمیت ویژه ای برخوردار شده است حال در حفاری تونل های دوقلو در زمین های خاکی علاوه بر نوع روش تونل سازی یکی از پارامترهای تاثیر گذار و مهم فاصله نسبی محور تونل ها می باشد در این تحقیق ابتدا جهت اعتبار سنجی روش مدل سازی و تحلیل (روش عددی اجزای محدود) از نرم افزار Plaxis 3 D Tunnel استفاده شده است همچنین برای شبیه سازی عددی سه بعدی با استفاده از این نرم افزار به مدل سازی و تحلیل پیشروی تونل با سپر فشار تعادلی زمین (Earth Pressure Balance) در محدوده ای از رودخانه زاینده رود در نزدیکی سی و سه پل اقدام شده است نتایج این مطالعات نشان می دهد که در فواصل نزدیک تونل ها از فونداسیون کاهش فاصله نسبی تونل ها از میزان 3/5D منجر به افزایش نشست های فونداسیون می شود. همچنین با فاصله گرفتن تونل ها از فونداسیون به میزان 2/5D میزان فاصله نسبی تونل ها روی نشست ها فونداسیون تاثیر چشمگیری ندارد.

کلیدواژه ها:

تونل سازی سپری ، سپر فشار تعادلی زمین (EPB) ، تونل های دوقلو ، نشست های فونداسیون ، روش اجزای محدود