بهینه سازی طراحی ژئوتکنیکی پی های عمیق پل ها به کمک روش های تطبیقی

پی بخشی از زیر سازه پل است که آن را به زمین متصل می کند. وظیفه یک پی فراهم کردن تکیه گاهی برای پل و انتقال بار از سازه پل به زمینمی باشد. در طراحی فونداسیون پل ها به علت مواجه شدن با شرایط ویژه، غیر عادی و شرایط محیطی غیر متعارف، انتخاب مناسب و بهینه نوعسیستم پی حائز اهمیت است. پی عمیق با درگیر کردن مصالح زمین شناسی عمیق تر، بر لایه های خاک یا سنگ با کفایت باربری لازم رسیده وهمچنین فضای کمتری از سطح زمین را نسبت به پی سطحی اشغال می کند. در بهینه سازی طراحی فونداسیون پل ها، موارد عملی به دست آمده ازساختگاه های مختلف ایران که از لحاظ اجرا، موقعیت، بزرگی و جنس مصالح زیرسطحی متنوع بودند، از جنبه های مختلف مورد بررسیقرارگرفت. بهره گیری از پیهای رادیه- شمع سبب کاهش قابل توجه طول شمع ها، بهبود سرویس دهی به لحاظ نشست های کلی و ناهمسان و طرحاقتصادی فونداسیون ها می گردد. در این مقاله موارد مختلفی در ارتباط با بهینه سازی طراحی ژئوتکنیکی پی های عمیق مورد بررسی قرار گرفت. درمجموع با استفاده از روشهای آنالیز استاتیکی، مطالعات ژئوتکنیک مناسب و استفاده از تجارب و قضاوت مهندسی می توان بهینه سازی در طراحیژئوتکنیکی پی های عمیق به عمل آورد.

کلیدواژه ها:

طراحی ژئوتکنیکی ، شمع ، بهینه سازی ، ظرفیت باربری ، نشست