کاربرد روش های پارامتریک در ارزیابی اراضی و مدیریت پایدار

ارزیابی اراضی و مدیریت خاک از اهمیت روز افزونی برخوردار بوده و داشتن اطلاعات دقیق از وضعیت آن ها پیش نیاز تصمیم گیری آگاهانه و آمایش سرزمین است. هدف از ارزیابی تناسب اراضی، اختصاص دادن اراضی به بهترین و در عین حال سودآورترین نوع کابری است. استفاده از روش های پارامتریک در ارزیابی کیفی اراضی روشی مفید برای افزایش بهره وری کشاورزی و پایدارسازی آن می باشد. هدف از پژوهش حاضر ارزیابی کیفی خصوصیات مختلف اراضی بر اساس دستورالعمل فایو و کاربرد روش های پارامتریک در منطقه خداآفرین (آذربایجان شرقی) به منظور کشت و توسعه باغات مرکبات بود. منطقه مورد مطالعه با وسعت 16555 هکتار در شمال شرقی استان آذربایجان شرقی واقع شده است. اراضی منطقه از لحاظ شکل ظاهری بر روی دشت (آبرفتی، سیلابی، دامنه ای) و مخروط افکنه قرارگرفته است. تعداد 11 خاکرخ شاهد در منطقه مطالعاتی حفر و تشریح شد و بر اساس رده بندی امریکایی، خاک ها در دو رده اریدی سول و انتی سول طبقه بندی شدند. تناسب اراضی به منظور کشت مرکبات، با توجه به شرایط اقلیم، خاک و زمین نما انجام شد. نتایج تناسب اقلیم بر اساس روش محدودیت ساده بیانگر کلاس N2 و بر اساس روش تعداد و شدت محدودیت کلاس S3 بود؛ که موید محدودیت زا بودن شرایط اقلیمی است. هم چنین نتایج ارزیابی خاک و زمین نما در منطقه مورد مطالعه برای تیپ بهره وری مرکبات بیانگر محدودیت های سیل گیری، عمق خاک، گچ و آهک بود.

کلیدواژه ها:

ارزیابی اراضی ، پارامتریک ، تعداد و شدت ، خداآفرین ، مرکبات