ثبیت و بی تحرکی کادمیم در یک خاک لومی متاثر از بهساز کامپوزیت بیوچار پوست گردو-نانو آهن صفر ظرفیتی

در این مطالعه تلاش شد، راندمان بیوچار خام تفاله پوست گردو (WSB) به تنهایی و پوشش داده شده با نانو ذرات آهن صفر ظرفیتی (WSB-nZVI)، بر تثبیت و عدم تحرک کادمیم در یک محیط خاکی با استفاده از روش های عصاره گیری دنباله ای، مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد. بدین منظور، یک نمونه خاک لومی تهیه و به صورت مصنوعی با عنصر کادمیم آلوده و در نهایت بیوچارهای ذکر شده و نمونه بیوچار نشده (WS)، در سطوح مختلف 5/0، 2 و 4 درصد وزنی اضافه و پس از گذشت 3 ماه، شکل های شیمیایی کادمیم و فاکتور تحرک آن مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد، کاربرد همه بهسازهای مختلف سبب کاهش شکل های تبادلی و کربناتی و افزایش شکل های تتمه، آلی و اکسیدهای آهن بی شکل و منگنز شده است. کاربرد بیوچار پوشش داده شده با نانوذرات آهن صفر ظرفیتی بیشترین کاهش در بخش تبادلی و کربناتی را به همراه داشته است. در طرف مقابل، بقایای خام پوست گردو، کمترین تغییرات از شکل های شیمایی کادمیم را در مقایسه با سایر بهسازها به همراه داشته است. کاربرد بیوچارهای پوشش داده شده با نانوذرات آهن صفر ظرفیتی همچنین سبب تغییرات افزایشی بیشتری از اکسیدهای آهن بی شکل نسبت به سایر بهسازها شده اند. همچنین، در بررسی فاکتور تحرک در خاکهای تیمار شده بوسیله بهسازهای مختلف، خاک تیمار شده بوسیله آهن صفر ظرفیتی (سطح 4 درصد) با میزان 95/27 درصد کمترین میزان از فاکتور تحرک کادمیم را دارا بود. بیشترین میزان فاکتور تحرک مربوط به نمونه شاهد با میزان 23/68 درصد بدست آمد. پس از بیوچار پوشش داده شده با نانو ذرات آهن، کمترین میزان تحرک در نتیجه تیمارهای بیوچار و سپس بقایای خام گردو کسب شد.

کلیدواژه ها:

کادمیم ، خاک ، بیوچار ، نانو آهن صفر ظرفیتی