قنات سنتی پایدار در منطقه جنوب غرب سمنان

به طور کلی قنات فرهنگ استفاده درست و بهینه از منابع آب های زیرزمینی است و این از دیر باز در کشور ما ایران ابداع شده و در مدت زمانی کوتاه گسترش و استفاده از ان در کشورهای دیگر جهان معمول شده است امروزه می داینیم که از دیرباز وجود خیلی از شهرها و آبادیهای وابسته به آنها معلول وجود قنوات بوده و هست. در محدوده شهرستان سمنان فرهنگ استفاده از قنوات کم و بیش همچون گذشته به دلیل شرایط آب و هوایی و بین دو بخش سرخه و لاسجرد شهرستان سمنان می باشد در محدوده مورد مطالعه بیش از 15 رشته قنات وجود دارد که خوشبختانه بیش از 90 درصد آنها در حال حاضر فعال بوده و مهمترین آنها شامل قنات دهاقین، غیاث آباد، سنجده، طالب آباد، نظامین، جهان آباد، محمود آباد، شوراب، محمد آباد و ... می باشند که طول رشته قنوات و عمق مادر چاه آنها به طور متوسط به ترتب حدود 3000 کیلومتر و 70 متر می باشد که همگی آنها در واحدهای زمین شناسی کواترنر (نهشته های آلوویال) قرار دارند. بررسی نشان می دهد که در منطقه واحدها و سازندهای چینه شناسی از دوران پرکامبرین تا کواترنر وجود دارد ولی علی رغم وجود سازندهای متنوع و قابلیت ذخیره بالای آب های زیرزمینی در انها وجود قنوات و فرهنگ استفاده از آنها به دلیل عمق زیاد سفره های آب زیرزمینی در اطراف دو بخش یاد شده که نتایج چاه های پیزومتری ولوگهای حفاری منطقه بیانگر آن می باشد و نیز نفوذ پذیری مناسب رسوبات محل رشته قنوات موجب پایداری و مورد توجه قرار گرفته شدن آنها شده که محور بررسی مقاله حاضر می باشد.