مرثیه سرایان مشهور اردو و ابتکارات آنها در این نوع ادبی
محل انتشار: دومین کنگره ملی علوم انسانی
سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 779
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
SNCH02_002
تاریخ نمایه سازی: 16 اسفند 1394
چکیده مقاله:
به نظربرخی از محققان و نقادان شبه قاره در میان انواع ادبی منظوم اردو، مرثیه یک نوع ادبی به شمار میرود که مستقل از مرثیه عربی و حتی فارسی است. یک بررسی پ ژوهشی میتواند صحت و سقم این ادعا را نشان دهد. آنچه مسلم است این است کهمویه و نوحه بر متوفی در فرهنگ همه ملتها از زمانهای دور وجود داشته، امروزه هم موجود است و تنها فرق در نوع ابراز آن و شدت و ضعف بیان تأثرات قلبی است. درادبیات فارسی و اردو مرثیه شهدای کربلا به دلیل وجهه دینی شکلی خاص به خود گرفته است. مرثیه سرایان اردو زبان، بهویژه شاعران پرآوازهای چون میرانیس و میرزا دبیرو غیره، چنان آن را پیشرفت دادند که اکثر محققان و منتقدان سراسر شبه قاره بدون تمایز دین و مذهب به اهمیت ادبی مرثیههای آنها اذعان دارند. آنان اجزایی را به مرثیه افزودند که علاوه بر حزن انگیز بودن، به دلیل خاصیت های دراماتیک ونمایشنامهای، خواننده و شنونده را به خود جلب میکند. ایجاد عناوین جدید واجزای گوناگون مانند چهره ، سراپا ، آمد ، جنگ و غیره در قالب ترکیببند مسدس، گونهای ادبی را به وجود آورد که فقط شاعران بلند مرتبه می توانستند در این عرصه عرض اندام کنند و خود به خود در دوره درخشش مرثیه اردو در شهر لکنئو نوحه سرایان کم سواد و شاعران کم تجربه کنار رفتند و با حضور شاعران بلند مرتبه اهمیت ادبی مرثیه اردو بسیار افزایش یافت
نویسندگان
علی بیات
استادیار دانشکده زبانها و ادبیات خارجی، دانشگاه تهران، ایران