نقش دانشگاه ها و مؤسسات آموزشی و پژوهشی در ارتقاء علوم انسانی

اهمیت نقش دانشگاه هاومؤسسات آموزشی و پژوهشی درکشور ما، لزوم توجه به وضع تربیتی درجامع هووضعیت علمی کشور و نیز موانع موجود بر سر راه دراین خصوص از مدتها پیش دغدغه خاطر مسئولین، صاحب نظران و دلسوزان کشور عزیز ایران بوده است. آنان همواره این پرسش رادرسرمیپرورانندکه چراکشورایران درگذشت هدرکلیه علوم انسانی مهد علم و ادب بوده و اسطورههایی همچون ابن سینا، ابوریحان، رازی، فردوسی، خیام، سعدی، حافظ ، مولوی و را در آغوش خود پرورانده است؛ اما دردوره های اخیردر مقایسه باپیشرفتهای علمی غرب،این چنین بارکود مواجه شده است. مطالعه نقش دانشگاه ها و مؤسسات آموزشی پژوهشی کشور و عدم توجه به علوم انسانی، نمایشگر این حقیقت است که علوم انسانی جایگاه خاص خود را در زندگی فردی و جمعی از دست داده است. وجود مشکلات زیر ساختی متنوع و فراوا ن در دانشگاه ها و مؤسسات آموزشی و پژوهشی از جمله موانعی است که بویژه طی سالیان اخیر بر پیکره علمی کشور سایه انداخته و آن را بیش از پیش فقیر کرده است. هدف از تحریر این مقاله بررسی نقش دانشگاه ها و مؤسسات آموزشی پژوهشی در ارتقاء علوم ا نسانی است. دگرگونی های اجتماعی، عوامل سازمانی، استادان، نظام ارزشی و آموزشی، دانشجویان، فن آوری، عوامل فراملی و سازمان های علمی فرا دانشگاهی ازجمله زیر ساختهایی است که به بررسی آنها پرداخته خواهد شد. روش مطالعه در این مقاله از نوع تحلیلی است که در کنار مؤلفّههای اساسی، آنها را آسیبشناسی نموده ، راهحل های راهبردی را در کنار آنها ارائه مینماید

کلیدواژه ها:

تولیدعلم ، علوم انسانی ، ارتقاء علمی ، موانع رشد نظام علمی ، نظام آموزشی ، نظام پژوهشی