بررسی انواع رابطه ی پزشک- بیمار و میزان تجربه ی خشونت شغلی پزشکان در بیمارستانهای شهرستان خرم آباد در سال 1391

الگوی رابطه ی پزشک- بیمار، علاوه بر آنکه در رشد و ارتقای سلامت بیماران اهمیت دارد، در زندگی حرفه ای پزشکان نیز حایز اهمیت است. چنانکه این رابطه می تواند بازخوردهای بعضاً نامطلوبی همچون تجربه ی خشونت شغلی در یک رابطه ی پرتنش وتعارض را برای پزشک به همراه داشته باشد. خشونت شغلی می تواند عوارض نامطلوب فردی و اجتماعی برای پزشک و تبعات منفیبرای سیستم بهداشتی و درمانی به وجود آورد. هدف این مطالعه بررسی انواع رابطه ی پزشک- بیمار و تعیین میزان تجربه ی خشونت شغلی در میان پزشکان بر حسب انواع رابطه ی پزشک- بیمار است. روش: این پژوهش یک مطالعه ی توصیفی است که در سال 1391 در بیمارستان های شهر خرم آباد انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه ای بود که توسط محققان طراحی و ساخته شد و داده های حاصله توسط نرم افزار spss 18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه رابطه پزشک بیمار، 69.04 درصد از نوع فعال- منفعل، در 28.57 درصد از نوع هدایت همکاری و در 2.39 درصد از نوع منفعل فعال بود. 93.10 درصد پزشکانی که رابطه شان با بیمار از نوع فعال- منفعل بود، خشونت شغلی را تجربه کرده بودند و این میزان در میان پزشکانی که رابطه شان از نوع هدایت- همکاری است 54.16 درصد بود. نتیجه: میزان بالای تجربه خشونت شغلی در میان پزشکان با رابطه فعال- منفعل، حکایت از تنش زا بودن چنین الگویی از رابطه با بیمار دارد و لزوم تغییر چنین الگویی را نمایان می کند. از سوی دیگر ترویج فرهنگ مدارا و یادگیری کنترل خشم در محیط هایدرمانی ضرورتی است که توجه بیشتری را می طلبد.

کلیدواژه ها:

رابطه پزشک بیمار ، خشونت شغلی ، پزشکان