مقایسه دیوارنگاره های دوره زندیه با تاکید بر تکیه هفت تنان شیراز

در دوره زندیه شاهد گرایش به تلفیق و ترکیب قالب های صفوی و به خصوص چهره نگاری درباری اروپایی و سلیقه عامیانه هستیم. در این دوره دیوارنگاری به عنوان بخش عمده تزیینات در بناهای منسوب به حکومت و بیشتر در ایوان های اصلی، فضاهای داخلی، تالارها، اتاق ها، بدنه و سقف ها با پس زمینه کرم و روشن و به صورت قاب بندی های منظم و تکرار شونده به کار رفته است. هنرمندان این زمان در تکاپوی یافتن جلوه و معنی دیگر گونه ای در زبان و بیان هنر بودند هنری که بتواند از پس این همه آشوب و جنجال، راهی به سویآرامش و سکون بیابند. این دیوارنگاره ها، در چهار دسته نقوش هندسی، گیاهی انتزاعی ، گیاهی واقع گرا و تصاویر انسانی با موضوعات باستانی- اساطیری و با دو رویکرد سنتی و اصیل ایرانی(قومی) و نقوش متاثر از هنر اروپایی صورت گرفته است. روش تحقیق در این پژوهش تحلیلی – توصیفی می باشد که بررسی محتوی حکمت ترسیم دیوارنگاره در دوره زندیه و در ادامه به بررسی دیوارنگاری های تکیه هفت تنان در شیراز می پردازیم

کلیدواژه ها:

دوره زندیه ، دیوارنگاره ، تکیه هفت تنان