مجازات معاونت در جرایم تعزیری در فقه امامیه و قانون مجازات اسلامی 1392

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,169

فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SPES01_366

تاریخ نمایه سازی: 17 آبان 1396

چکیده مقاله:

مجازات معاون در جرایم تعزیری در قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 یکی از تحولات مثبت این قانون است. چرا که در قانون مجازات اسلامی سابق، مجازات معاون در جرایم تعزیری به صورتی پراکنده و مبهم در مواد مربوطه تعیین شده بود اما قانون مجازات اسلامی جدید در بند ت ماده 127 این قانون مجازات معاون در جرایم تعزیری را مشخص کرده است که مطابق آن در جرایم موجب تعزیر مجازات معاون یک تا دو درجه پایین تر از مجازات جرم ارتکابی خواهد بود. در قانون مجازات اسلامی شرایط معاونت در جرم شامل: تهدید، تحریک، ترغیب، ارایه طریق، ساختن و تهیه وسایل ارتکاب جرم و... می باشد. برای تحقق معاونت باید بین قصد مباشر و معاون جرم اقتران زمانی وجود داشته باشد و معاون همان قصدی را داشته باشد که مباشر جرم دارد. بنابراین، معاونت در جرم نیز دارای سه رکن مادی، معنوی و قانونی است. قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 نظریه مجرمیت استعاره نسبی را درباره معاونت در جرم پذیرفته است که مطابق آن معاون مجرمیت خود را از جرم ارتکابی عاریه می گیرد و تابع آن است. بدین ترتیب اگر به هر دلیل، وصف مجرمانه از فعل ارتکابی برداشته شود مسوولیت معاون نیز برطرف می شود. مطابق تبصره یک ماده 127 ق.م.ا مجازات معاون در جرایم تعزیری از نوع مجازات قانونی مباشر می باشد. در فقه امامیه نیز برای معاون در جرایم تعزیری، طبق قاعده التعزیر لکل حرام تعزیر در نظر گرفته شده است. برخی مصادیق معاونت به دلیل اهمیتی که دارند از سوی مقنن، به طور خاص و مستقل جرم انگاری شده اند و مجازات مستقلی دارند. بنابراین اگر در قانون و شرع برای معاون در جرایم تعزیری مجازاتی تعیین نشده باشد، ماده 127 و بند ت این ماده درباره وی اعمال می شود.

نویسندگان

شیما علاقه بندی

کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم شناسی گروه حقوق، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران