بررسی سطح آمادگی جسمانی دانشجویان پسر دانشگاه آزاد اسلامی قزوین وتهیه نورم امتحانی به تفکیک گروه های سنی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی سطح آمادگی جسمانی دانشجویان پسر دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین وتهیه نورم به تفکیک گروه های سنی مختلف می باشد. جامعه آماری پژوهش دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد- قزوین در نیمسال اول 66 65 بودند که واحد تربیت بدنی عمومی ) 1( را انتخاب نمودند. نمونه آماری شامل 671 دانشجوی پسر بودند که بصورت خوشه ای تصادفی از میان جامعه آماری انتخاب شدند. به منظور برآورد قابلیتجسمانی دانشجویان از آزمونهای یک مایل دویدن، دراز و نشست، کشش بارفیکس خوابیده و خم شدن به جلو و همچنین برای ارزیابی ترکیب بدنی از مجموع ضخامت زیر پوستی سه ناحیه شکم ، ران و سینه استفاده شد آزمودنی ها با توجه به رده سنی، در یکی از گروه های سنی ) 20-18و24-21 و 28-25 سال قرار گرفتندداده های جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و ضمن طراحی نورم ارزشیابی دانشجویان پسر برای درس تربیت بدنی عمومی ) 1( ؛میزان آمادگی جسمانی آزمودنی ها در سه ردهسنی مقایسه شد. با مقایسه میانگین نتایج آزمون های مشترک در هر سه گروه ملاحظه گردیدکه با افزایش سن از 15 به 16 سال در تمامی مواد )به جز درصد چربی(، حد نصاب آزمون ها به تدریج افت داشته اند. بویژه روند افتدر گروه های سنی 16 تا 15 سال نسبت به گروه سنی 11 تا 11 سال در آزمون دراز و نشست محسوس تر بوده و از نظر آماری نیز اختلاف بین گروه های سنی ذکر شده معنادار می باشد . همچنین درصد چربی با افزایش سن بهتدریج افزایش یافته، به ویژه روند این افزایش از گروه سنی 11 تا 11 سال نسبت به گروه سنی 10 تا 16 سالمحسوس بوده و از نظر آماری نیز، اختلاف معنادار می باشد. به نظر می رسد ارزشیابی آمادگی جسمانی دانشجویان در رده های سنی مختلف با یک نورم منطقی نبوده و پیشنهاد می شود در تمام دانشگاه ها حداقل در سه رده سنی ،نورم آمادگی جسمانی برای درس تربیت بدنی عمومی ) 1( طراحی گردد

کلیدواژه ها:

هنجار )نورم( ، تربیت بدنی عمومی ، آمادگی جسمانی