رابطه سبکهای مربیگری و انگیزش پیشرفتدر بین بانوان بسکتبالیست استان گلستان

در این تحقیق به بررسی ارتباط بین سبکهای مربیگری با میزان انگیزش پیشرفت زنان ورزشکار استان گلستان در رشته بستکبال پرداخته شد و مساله تحقیق به بررسی بین ارتباط سبکهای مربیگری )آمرانه، تشریک مساعی ،آزادمنشانه( با انگیزش پیشرفت معطوف شده است. پس از آن براساس سبکهای مربیگری شاخص های معرف این سبکها استخراج گردید و بر اساس سبکهای مربی گری، تعداد هجده سوال )برای هر سبک شش سوال ( بامقیاس لیکرت تدوین گردید. به علاوه برای سنجش انگیزش پیشرفت از پرسشنامه ادواردز در محور انگیزش پیشرفت استفاده به عمل آمد. برای انتخاب نمونههای تحقیق از روش نمونه گیری تصادفی استفاده شد و تعداد صدنفر از جامعه تحقیق به عنوان نمونه پژوهش مدنظر قرار گرفت. که ورزشکاران در دامنه سنی 17-35سال در نظر گرفته شدند.میزان همبستگی بین سبک مربیگری آمرانه و انگیزش پیشرفت بدست آمده)r=0/0606 در سطحa =0/549معنی دار نمیباشد و نمیتوان عنوان کرد ارتباط مثبت معنیداری بین سبک مربیگری آمرانه و انگیزش پیشرفت وجود دارد، و مشخص گردید که همبستگی مثبت معنی داری بین سبک مربی گری تشریک مساعی و انگیزش پیشرفت وجود دارد زیرا که ضریب همبستگی بدست آمده)r=0/2936از لحا آماری در سطح معنیداریa = 0/003قرار دارد.

کلیدواژه ها:

سب های مربیگری )آمرانه ، تشریک مساعی ، آزادمنشانه( ، انگیزش پیشرفت ، زنان بستکبالیست