ارتباط هوش اخلاقی با شادکامی و موفقیت ورزشکاران حرفه ای

اخیرا اصطلاح جدیدی با عنوان هوش اخلاقی توسط بوربا ۲۰۰۵ در روان شناسی وارد شده است که وی هوش اخلاقی را ظرفیت و توانایی درک درست از خلاف داشتن اعتقادات اخلاقی قوی و عمل به آنها و رفتار در جهت صحیح و درست تعریف میکند. هوش اخلاقی به معنی توجه به زندگی انسان و طبیعت رفاه اقتصادی و اجتماعی ارتباطات آزاد و صادقانه حقوق شهروندی است هوش اخلاقی به این حقیقت اشاره دارد که ما به صورت ذاتی اخلاقی یا غیر اخلاقی متولد نمیشویم بلکه یاد میگیریم که خوب باشیم هذگونه رفتار ناشایست و نا به جا اثرات مخربی بر جایگاه ورزشکاران و حتی فرهنگ جامعه دارد. نه تنها ورزشکار بی اخلاق محبوبیت و مقبولیت خود را از دست میدهد و به تدریج از صحنه ورزش محو میشود بلکه باعث دل زدگی مردم از آن رشته ورزشی و ملیت آن فرد خواهد شد و قابل اهمیت است که هر ورزشکاری موفقیت بیشتری را کسب میکند انتظارات و توقع جامعه و مردم از آن ها بیشتر میشود و نو جوانان و کودکان بیشتری از آنها الگو میگیرند. در واقع یک قهرمان واقعی معلم اخلاق است بنا به اهمیت بحث اخلاق در ورزش بر آن شدیم تا برای اولین بار به تاثیر هوش اخلاقی در موفقیت ورزشکاران حرفه ای در محیط ورزش و بررسی این موضوع که آیا بین عوامل هوش اخلاقی با شادکمی و موفقیت در ورزش ارتباط مستقیمی وجود دارد بپردازیم.

کلیدواژه ها:

هوش اخلاقی ، موفقیت ، شادکامی ، ورزشکاران