بررسی رابطه روان رنجور خویی ،برونگرایی و وجدانی بودن با راهبردهای مدیرت تعارض مدیران شرکت های خصوصی در تهران

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه روان رنجور خویی، برونگرایی و وجدانی بودن با راهبردهای مدیریت تعارض مدیران شرکت های خصوصی در تهران بود. این تحقیق از نوع توصیفی، همبستگی است که به روش میدانی انجام شد. نمونه آماری این تحقیق شامل کلیه روسا و نایب رییسان شرکت های خصوصی تهران بود (92=n). ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه ویژگی های فردی، پرسشنامه ویژگی-های شخصیتی نیو فرم کوتاه (NEO-FFI) ساخته شده توسط کاستا و مک کری (1992) و پرسشنامه مدیریت تعارض رابینز (1991) بود. ضریب پایایی عوامل پنج گانه ویژگی های شخصیتی با روش آلفای کرونباخ از 0/85 تا 0/69 نوسان داشت و ضریب پایایی سه راهبرد مدیریت تعارض با روش آلفای کرونباخ از 0/85 تا 0/75 نوسان داشت. برای تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و ضریب همبستگی ساده و رگرسیون چندگانه استفاده شد و کلیه فرضیه های تحقیق در سطح معنی داری p<0/05 محاسبه شد. نتایج نشان داد، بین ویژگی شخصیتی روان رنجورخویی با راهبرد عدم مقابله و کنترل رابطه مثبت معنی دار و با راهبرد راه حل گرایی رابطه منفی معنی دار وجود دارد. هم چنین بین ویژگی شخصیتی برونگرایی و وجدانی بودن با راهبرد راه حل گرایی رابطه مثبت معنی دار وجود دارد و بین وجدانی بودن و راهبرد عدم مقابله رابطه مثبت معنی دار مشاهده شد. در بقیه موارد رابطه ای مشاهده نشد. با توجه به نتایج تحقیق پیشنهاد می شود در انتخاب و انتصاب شایسته مدیران در شرکت ها و سازمان های مختلف، ویژگی شخصیتی آنان مد نظر قرار بگیرد.

کلیدواژه ها:

روان رنجور خویی ، برون گرایی ، وجدانی بودن ، راهبردهای مدیریت تعارض