بررسی نقش ویژگی های انحراف شخصیتی در پیش بینی انگیزش و نگرش به درمان در افراد وابسته به مواد مخدر (مطالعه موردی کانون بازپروری اهر)

اعتیاد به مواد مخدر یکی از معضلات زندگی بشر به شمار می رود. افزایش مواد مخدر طی قرن گذشته نگرانی روز افزونی را برای همه جوامع در پی داشته است. پژوهش های پیشین نشان می دهند افراد وابسته به مواد ویژگی های انحرافی شخصیت پایینی دارند ولی تاکنون نقش این متغیرها در پیش بینی انگیزش و نگرش به درمان خیلی کم مورد مطالعه قرار گرفته است. بنابراین هدف این پژوهش تعیین نقش انحراف شخصیت در پیش بینی انگیزش و نگرش نسبت به درمان در افراد وابسته به مواد مخدر می باشد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد که اطلاعات مربوط به مولفه های انحراف شخصیتی و انگیزش و نگرش به درمان از طریق پرسشنامه از بین 120 نفر از افراد دارای سوء مصرف مواد مخدر از کانون بازپروری شهرستان اهر (استان آذربایجان شرقی) در سال 1396 جمع آوری شد. رابطه بین متغیرها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که بین انگیزش درمان و افکار خصمانه، بدنام سازی، فقدان اعتماد و سلطه گری/سلطه پذیری، بین بازشناسی و افکار خصمانه، وابستگی، اعمال خصمانه و سلطه گری/سلطه پذیری و بین دو سوگرایی و بدنام سازی، وابستگی و اعمال خصمانه و بین گام برداری و افکار خصمانه، بدنام سازی، فقدان اعتماد، وابستگی، اعمال خصمانه و سلطه گری/سلطه پذیری و بین نگرش به درمان و وابستگی، اعمال خصمانه و سلطه گری/سلطه پذیری رابطه معنی دار و معکوس وجود دارد. بازشناسی به اندازه ی 25%، دو سوگرایی 24% ، گام برداری 23% ، انگیزش درمان 27% و نگرش به درمان 31% و همگی به صورت معنی دار (p≤0.001) می توانند بوسیله ویژگی های انحراف شخصیتی تبیین شوند.

کلیدواژه ها:

اعتیاد ، انحراف شخصیت ، نگرش به درمان ، انگیزش درمان