اهمیت نوع سانحه و تاثیر در سرنوشت بیماران ترومایی

امروزه تروما بعنوان یک معضل بزرگ در جوامع صنعتی و پیشرفته مطرح است و سالهاست که سیستم ترومای منسجم بعنوان یک سیستم کارآمد در کاهش مرگ و میر و عوارض تروما مطرح شده و مورد استفاده قرار گرفته است. درایران سیستم منسجم تروما وجود ندارد و مضافا مطالعات جامعی که بتواند بررسی کاملی از وضعیت موجود سوانح و حوادث بدست دهد، شاید تاکنون وجود نداشته است. مقاله حاضر مبتنی بر یک مطالعه تحلیلی آینده نگر از نوع کوهورت می باشد که به مدت یک سال در سه مرکز عمده تروما در سطح شهر تهران صورت گرفته است و مشتمل بر اطلاعات کاملی از 58005 بیمار ترومایی مراجعه کننده به اورژانس بیمارستانهای فوق الذکر می باشد. مقاله حاضر سعی بر ارائه گزارش کاملی از فاکتورهای اپیدمیولوژیک و دموگرافیک بیماران و بررسی جامعی از عوامل ایجاد کننده تروما شامل تصادف، سقوط از ارتفاع، گلوله، اصابت اجسام برنده و غیر برنده و تاثیر آن در شدت آسیب حاصله و سرنوشت بیماران بوده است. بر اساس آنالیز بعمل آمده ، مصدومین تروما عمدتا مردان (80 درصد) جوان (با نمای سنی 29-20 سال) بوده اند. بیماران عمدتا بی سواد بوده یا از سطح سوار پایین برخوردار بوده اند. شایعترین مکانیسم تروما اصابت اجسام غیر نافذ بوده است. (44/9 درصد) . شایعترین علت تروما در بیمارانی که بستری شده اند . سوانح ناشی از تصادفات رانندگی می باشد. (39/9 درصد). علت تروما در آسیب های شدید (12 ISS<) نیز باز همین تصادفات وسایل نقلیه بوده است (53/7 درصد) نوع تروما بطور قابل توجهی از نظر آماری با شدت آسیب وارده، لزوم بستری شدن و سرنوشت بیماران مرتبط می باشد. از این دید، به ترتیب گلوله گرم، تصادفات و سقوط از بلندی از مهمترین این عوامل بوده اند.