بررسی نحوه ارائه خدمات توانبخشی به آسیب دیدگان زلزله در گیلان و فارس

بررسی ها نشان میدهد که ارائه خدمات توانبخشی درمناطی که با بلایای طبیعی روبرو بوده اند به صورت غیر فعال (passive) صورت گرفته است. هرچند افرادی که دچار عارضه و ناتوانی گردیده اند، به تدریج و در فواصل زمانی مختلف خدمات مورد نیاز را دریافت کرده اند، لیکن مطالعه نحوه ارائه خدمات توانبخشی دردنیا حاکی از ضرورت تحول در شیوه های رسوم خدمات رسانی در ایران میباشد که ضرورت رسیدگی هرچه سریع تر و بلافاصله بعد از وقوع حادثه به مجروحین را تاکید می نماید. بدنبال حوادث طبیعی، دو گروه نیازمند به دریافت خدمات توانبخشی هستند، افراد عادی حادثه دیده و افراد معلولی که در آن مناطق زندگی می کنند. شناخت ویژگی های این دو گروه و ترسیم وضعیت محوه ارائه خدمات به آنان، هدف از انجام این مطالعه بوده است. مطالعه به شیوع توصیفی انجام گرفت . نمونه مورد مطالعه به شکل آسیب دیده بیشتر بوده است. تمامی افراد درهنگام زلزله در منزل بوده و هیچگونه آموزشی قبل از آن در مورد زلزله نداشته اند. افراد کم سوادتر بیشتر آسیب یدده اند. بیشتر افراد از ناحیه ستون فقرات دچار اختلال شده اند. اکثر افراد به خدمات فیزیوتراپی و وسایل کمکی نیاز داشته اند. اکثر افراد برای دریافت خدمات شخصا مراجعه کرده اند. نیمی از افراد از سازمان بهزیستی خدمات را دریافت داشته اند. آسیب های نخاعی بیشترین نوع ناتوانی ایجاد شده بود. وضعیت خدمات رسانی از نظر مدرم مناسب توصیف نشده است. نیمی از آسیب دیدگان را افراد کمتر از 15 سال تشکیل داده اند. معلولین ساکن در روستاها در هنگام زلزله با مشکل بیشتری روبرو بوده اند. عدم آگاهی کادر خدمات رسانی و حتی کادر پزشکی از ضرورت دریافت خدمات توانبخشی به موقع و نیازهای آسیب دیدگان مشاهده شد که باید در برنامه ریزی ها مورد توجه قرار گیرد.