مدیریت امداد و نجات پس از یک حادثه هسته ای

سودجستن از چشمه های تابشی در کلیه دانش ها از جمله صنعت، در چند دهه گذشته، گسترش چشمگیری یافته است. کاربرد این چشمه ها، موجب افزایش احتمال پرتوگیری افراد جامعه، به ویژه کاربرانی که با پرتوهای یونساز سر و کار دارند، شده است. به ویژه اینکه اشتباهات و خطاهای انسانی، هنگام به کارگیری مواد پرتوزا و فعالیت های غیر صلح آمیز، امکان رحداد حوادث و سوانح هسته ای را افزایش داده است. از این رو، کاملا بایسته و شایسته بود که استانداردی فراگیر و درست از حفاظت در برابر پرتوهای آسیب رسان و زیانبار در تمام کاربردهای پرتوها صنعت تهیه شود. این استاندارد در معاونت نظام ایمنی هسته ای کشور، سازمان انرژی اتمی ایران، تهیه شده و همواره توسط پژوهشگران و آگاهان این دانش، به روز می شود. این چنین استانداردی ، به کنترل و پایش مناسب تابش پرتو کمک کرده و احتمال پرتوگیری کاربارن مردم را در سطحی که نباید از آن تجاوز کرد، نگاه داشته ، احتمال وقوع حوادث و سوانح هسته ای ناشی از تابش پرتو زیانبار را به حداقل می رساند. اگر چشمه های تابشی صنعتی تحت پایش و کنترل ویژه ای نباشند و به گونه ای نادرست استفاده شوند، احتمال پرتوگیری ناخواسته کاربران و مردم عادی وجود خواهد داشت، که به احتمال زیاد با نتایج مرگبار آسیب های جبران ناپذیر همراه خواهد بود. در این صورت نیاز به مدیریتی توانمند و هدفمند که با آگاهی ،‌دانش و بینش کافی و همچنین داشتن دستور و روش کار مناسب، کنترل اوضاع و بینش کافی و همچنین داشتن دستور و روش کار مناسب، کنترل اوضاع را در دست گرفته و از آسیب های بیشتری جلوگیری کند، به شدت احساس می شود. در این مقاله، هدف رسیدن به یک دستور کار و روش مناسب و فراگیر پس از یک حادثه پرتوی و کاهش آثار زیان بار آن، تا حد امکان، قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

پرتو ، هسته ای ، مدیریت ، ایمنی