نیروهای امدادگر، مدیریت بهداشت، و بهسازی محیط زیست در اردوگاههای اسکان موقت با الگوبرداری از تجربیات زلزله بم

از عمده ترین مشکلاتی که در مواقع بحرانی و شرایط اضطراری پیش روی مردم و آسیب دیدگان می باشد، اسکان آنها بطور ناخواسته در چادرها بصورت متمرکز یا نیمه متمرکز است. تخریب منابع آبی، تخریب محیط زیست و سایر تاسیسات مورد نیاز یک منطقه، موجب قطع نیازهای ضروری ساکنین منطقه و یا مسائل دیگری مانند آلودگی زیست محیطی، آلودگی آبها و غیره خواهد شد. هدف از این مطالعه، بررسی وضعیت مدیریت اسکانهای موقت، دسترسی مردم ساکن در چادرهای اسکان موقت به نیازهای ضروری مانند آب آشامیدنی سالم، مواد غذایی و سیستمهای دفع مواد زائد، فاضلاب کاربرد سموم جهت مبارزه باحشرات و جوندگان و در نهایت آلودگیهای محیط زیست ناشی از آن و نقش نیروهای امدادی بررسی شده است. در این تحقیق کل، منطقه شهرستان بم و مناطق تقسیم بندی شده شامل مناطق تحت پوشش استانهای معین بررسی گردید. همچنین در این مطالعه مناطق معین شهرستان بم از نظر اسکانهای موقت، بصورت مقطعی مورد بررسی قرار گرفت و نارسایی های موجود در مدیریت اسکانهای موقت بررسی شد. از دستاوردها و نتایج مهم این تحقیق می توان به این موارد اشاره کرد: - آموزش نیروهای امدادی ارگانهای درگیر در بحران بویژه نیروهای هلال احمر در خصوص بخش بهداشت محیط زیست به منظور آمادگی در برابر وضعیت اضطراری و بلایا - اهمیت دادن به بهسازی محیط زیست در مناطق با شرایط اضطراری با شرایط استانداردهای منطقه ای و جهانی - الگوبرداری از روشهای نوین ارائه خدمات بهداشت عمومی سایر کشورها به مردم آسیب دیده - پیش بینی و سازماندهی نیروهای مهندسی بهداشت محیط در هلال احمر جمهوری اسلامی ایران

کلیدواژه ها:

شرایط اضطراری ، محیط زیست ، امدادگر ، اسکانهای موقت