معماری و شهرسازی در شهر مسلمانان با رویکرد امنیت در سکونتگاه ها

معماری و شهرسازی نیز همانند بسیاری از فنون، هنرها و بدایعی که در جامعه بشری رخ می نمایند، بر مبنای اصول و ارزشهایی شکل گرفته اند .این اصول و ارزشها نیز به نوبه خود منبعث از طرز تفکر و ارزشهای فرهنگی حاکم بر جامعه بوده است. در عین حال از شرایط اقلیمی محیطی، از شرایط اقتصادی، از مقولات سیاسی و از موضوعات و علوم مرتبط با علم الاجتماع متاثر می‌باشند. از این رو با اتکا بر روش تحلیلی- توصیفی به بررسی مفهوم امنیت و سرپناه در فعالیت های مسکونی از دیدگاه اسلام پرداخته شده است. متون اسلامی درباره معماری ، ضوابط و شاخصه هایی را مطرح می کند که مسکن را در حوزه های تک بنا تا مجموعه شهری پوشش می دهد و نقش مسکن و انسان را در توده های انسانی و مجموعه های ساختمانی تشریح می نماید. در این مقاله، راهکارهایی از دیدگاه اسلام، در جهت امنیت هر چه بیشتر سکونت‌گاه ها بیان شده است و همچنین باید دید که راهکارهای گذشته تا چه حد می‌تواند راهگشای شهرسازی امروز شهرها گردد. همچنین می توان از اهداف اصلی این مقاله به احیا نمودن فلسفه اسلامی در علوم مهندسی (به خصوص شهرسازی و معماری) اشاره کرد. از نتایج بدست آمده می توان به جدایی منطقه مسکونی افراد مومن از کفار، طراحی معماری و شهرسازی اسلامی با مکتبی سازگار بطوری که بتوان مراسم مذهبی در آن برپا کرد.بعلاوه ساخت خانه‌ ها در مقابل یکدیگر با حفظ حریم های شخصی افراد و اختصاص دادن هر پهنه به یک خانواده برای ایجاد حس امنیت و دفاع بررسی شده است.افزون بر آن در این تحقیق از روش تحقیق بنیادی-نظری استفاده شده است

کلیدواژه ها:

معماری و شهرسازی ، اسلام ، امنیت در سکونتگاه