تغییرات برخی ویژگی های شیمیایی خاک در اثر آبیاری با پساب

در سی سال گذشته تمایل قابل توجهی به سوی کاربرد پساب در آبیاری گیاهان زراعی در مناطق خشک و نیمه خشک و ایجاد فضای سبز به وجود آمده است (سازمان بهداشت جهانی، 1989). در نقاط مختلف دنیا بویژه مناطق خشک و نیمه خشک که آب عامل اصلی توسعه می باشد تحقیقات مختلفی درمورد استفاده مجدد ازپساب ها به عمل آمده است. استیوارت و همکاران (1990) در آزمایشی تجمع عناصر غذایی موجود در پساب، و تغییرات شیمیایی خاک را اندازه گیری کردند. بر اساس گزارش آنها طی 4 سال کاربرد پساب اثرات منفی در عمق 0 تا 15 سانتی متری بر ویژگی های شیمیایی خاک مشاهده شد. عرفانی و همکاران (1381) تاثیر کاربرد پساب شهری را با 5 تیمار آبیاری بر علمکرد و کیفیت کاهو ویژگی های خاک بررسی کردند. در این تحقیق، اعلام شد کاربرد پساب اثر سوئی بر خاک نداشت. درپروژه و گاه و گاه تجمع عناصر غذایی درخاک و گیاه، چگونگی حرکت نیتروژن و فسفر، تغییرات شمیایی و شوری خاک در اثر آبیاری با پساب بررسی شده است (1999, CSIRO) . در طرح بولیوار استرالیا با استفاده از روش قطره ای شاخص های رشد درختان از جمله ارتفاع، تولید بیوماس، تجمع عناصر شیمیائی در درختان و خاک و تغییرات شیمیایی خاک مورد آزمایش قرار گرفت (حنا و همکاران، 1994).