ارزیابی تحمل به شوری کولتیوارهای طالبی در مراحل مختلف رشد

بخش عمده کشورمان ایران از نظر اقلیمی جز مناطق خشـک و نیمـه خشک محسوب می شود، از ویژگی های ایـن گونـ ـه منـاطق تبخیـر زیـاد، نزولات جوی اندک و پراکنده می باشد که نهایتاً منجر به تجمع املاح مختلف در لایه سطح ـی بیشتر خاک هـا شـده و بـ ـاعث شـور شدن اراضـی می شود . از طرفی زمین های کشاورزی به دلیل آبیـاری با آب های شور و بی توجهی به خصوصیات آنها در مـدت کوتـاهی در معرض پیشروی شوری قرار می گیرند کشت آبـی جا یگـاه مهـم را در خصوص رشد و پرورشی محصـولات سـبزی و صـیفی دارد از طرفـی آبهای شور و زمینهای شور که از کیفیت کمتری برخوردار مـی باشـند قسمت قابل ملاحظه ای از مناطق کشت طالبی و خربـزه را بـه خـود اختصاص داده است . بررسی ها نشان داده اند که طالبی از نظر تحمـل به شوری در ط ول دوره جوانه زنی واکنشـهای متفـاوتی را نشـان داده است . ولی مورد مذکور هیچگونه همبستگی بـا تحمـل بـه شـوری در مراحل دیگر رشد یا محصول دهی ندارد فرانکـو و همکـاران در سـال 1993 اثرات شوری را بر مراحل مختلف رشد طالبی رقم رویگال مورد بررسی قرار دادند . نتایج بدست آمده نشان داد کـه درصـد جوانـه زنـی درشوری بالا بمیزان 50 درصدکاهش مـی یابـد . شـانون و فرانکـوئیز 1978 تحمل به شوری را در سه کولتیـوار طـالبی مـورد مطالعـه قـرار دادند، نتایج بدست آمده نشان داد که با افـزایش شـوری، وزن خشـک گیاه، عملکرد محصول، وزن خشک قسمت های هوایی، وزن میوه، در هر سه کولتیوار کاهش محسوسی حاصل نموده است، رقم Topmar در سطح پایین شوری بیشترین عملکرد را نشـان داده اسـت . نوکایـا و همکاران در سال 1983 در یک آزمایش، تحمـل بـه شـوری کولتیـوار رقم Verigal را در یک کشت بـدون خـاک یـا هایـدروپونیک مـورد ارزیابی قرار دادند، نتایج حا صل از تجزیه برگی و میوه نشان می دهـد که قطر میوه و وزن تر برگها همزمان با افـزایش شـوری سـیر نزولـی دارد . میزان مواد جامد محلول (TSS) یـک افـزایش خطـی نـاچیزی همراه با افزایش شوری دارد .