ارزیابی و انتخاب ژنوتیپ های متحمل گندم نان تحت تنش شوری در منطقه اصفهان

گندم به عنوان مهمترین محصول زراعی کشور از متداولترین محصولی است که با استفاده از منابع آب و خاک شور کشـت مـی شـود و در اثـر تنش ها توان تولیدی آن کاهش می یابد . دستیابی به ارقام متحمل بـه شوری گندم که از پتانسیل عملکرد بـالاتری در شـرایط تـنش شـوری برخوردار باشند یکی از اهداف به نژادی این محصول در کشور می باشـد . مقدم و همکاران (1372) معتقدند چـون عملکـرد دانـه ناشـی از اثـرات تجمعی اجزای متشکله آن است لذا شناسایی این اجزاء و رابطه آنهـا بـا عملکرد دانه می تواند در گزینش واریته های پرمحصول مؤثر واقع شود (.2) فرد و همکاران (1379) گزارش کردند همبستگی های معنـی داری بین عملکرد دانه با صفت ارتفا ع گیاه وجـود دارد (1) دوفینـگ و نایـت (1992) اثر مستقیم بالایی را برای تعداد دانه در سنبله بر روی عملکـرد دانه گندم گزارش نمودند (3) کلمن و کوالست (1991) بـه همبسـتگی مثبت و معنی دار عملکرد دانه و بیوماس در گندم تحـت شـرایط تـنش شوری اشاره نمودند (5) ماس و همکار ان (1996) گزارش نمودنـد کـه عملکرد دانه در گندم بستگی زیادی به تعداد پنجه های بارور که توسط هر بوته تولید می گردد و تنش شوری می توانـد تعـداد و بـاروری ایـن پنجه ها را تا حد زیادی کاهش دهد (6) فرانکـویز و همکـاران (1997) دریافتند که کاهش عملکرد دانه گندم در اثـر تـ نش شـوری بـه خـاطر کاهش تعداد سنبلههای حاصل از پنجه ها میباشد (4).