بررسی کاربرد مایکوریزا، ورمی کمپوست و کود فسفات زیستی بر همزیستی ریشه، غلظت فسفر و میزان اسانس در گیاه دارویی رازیانه

استفاده از کشاورزی پایدار بر پایه مصرف کودهای زیستی، یک راه حل مطلوب جهت غلبه بر مشکلات زیست محیطی به شمار می آید . گیاهان دارویی گزینه مناسبی برای این سیستم محسوب می شوند و در چنین شرایطی حداکثر عملکرد کیفی از آنها حاصل می گردد [.2] از بین این گیاهان، رازیانه (Foeniculum vulgare Mill) از اهمیت زیادی در ایران و جهان برخوردار می باشد . در یک پژوهش کاپور و همکاران (2004) نشان دادند که تلقیح رازیانه با قارچ مایکوریزا سبب افزایش معنی دار همزیستی ریشه، غلظت فسفر و میزان اسانس آن گردید . راتی و همکاران (2001) نیز در تحقیق خود بر روی علف لیمو مشاهده کردند که کاربرد باکتریهای حل کننده فسفات، درصد همزیستی و غلظت فسفر را افزایش داد . کیل و همکاران (1987) و ساینز و همکاران (2003) نیز در مطالعه خود به ترتیب بر روی مریم گلی و شبدر قرمز، شاهد بهبود درصد همزیستی و غلظت فسفر در اثر مصرف ورمی کمپوست بودند . هدف این پژوهش، بررسی اثر مایکوریزا، کود فسفات زیستی و ورمی کمپوست بر درصد همزیستی، غلظت فسفر و میزان اسانس رازیانه می باشد .