بررسی اثر کاربرد کودهای سولفات آهن و سولفات روی بر عملکرد و کیفیت غده چغندرقند

یکی از محصولات مهم دنیا و ایران چغندرقند می باشد که بخش عمده ای از شکر مصرفی در کشور ما از این گیاه تأمین می شود . در اکثر خاکها، نیاز چغندرقند به عناصر کم مصرف از ذخایر خاک ، هوادیدگی کانیها ، بارندگی ، آهک، کودهای شیمیایی و آلی تأمین می شود . در بیشتر موارد ، بر و منگنز اهمیت بالاتری دارند . ولی کمبود مس ، روی و آهن نیز دیده می شود . حسین پور و همکاران (1379) کاربرد کودهای سولفات منیزیم، سولفات روی، سولفات منگنز، سولفات مس، سکوسترین آهن و اسید بوریک را بصورت چند روش آزمایش نمودند و نتیجه گرفتند که بیشترین عملکرد ریشه چغندرقند مربوط به روش آغشته کردن بذر همراه محلولپاشی آنها و کمترین عملکرد مربوط به تیمار شاهد بود . در آزمایشی ابراهیمی یاک و همکاران (1379) نشان دادند که عملکرد چغندرقند در تیمار مصرف کودهای کم مصرف به میزان 30 درصد بیشتر از توصیه کودی از طریق آزمون خاک و برابر با 49/5 تن در هکتار بدست آمد . همچنین بیشترین درصد قند در تیمار توصیه کودی عناصر ریزمغذی و برابر با 19/49 درصد بدست آمد که بطور معنی داری بیشتر از سایر تیمارها بود . یلماز و همکاران (1996) نیز اثر روشهای مختلف مصرف روی را بر عملکرد و غلظت روی در دانه و در اندامهای هوایی گندم مطالعه نموده و نتیجه گرفتند که کاربرد روی به هر روشی عملکرد دانه را افزایش می دهد بطوری که ترکیبی از مصرف خاکی و محلولپاشی بیشترین تأثیر را برعملکرد و محلولپاشی تنها بیشترین تأثیر را برافزایش غلظت روی در دانه داشت . مطالعات دیگر نشان می دهد که مصرف 20 کیلوگرم در هکتار سکوسترین آهن موجب 16 درصد افزایش عملکرد ذرت دانه ای در استان فارس و 42 درصد افزایش عملکرد وش پنبه در ورامین گردید