بررسی کارایی کود های ازته در محصول گندم در استان آذربایجان غربی

نیتروژن یک عامل کلیدی در دستیابی به عملکرد مطلوب در غلات است . گندم (Triticum aestivum L.) معمولاً به نیتروژن زیادی احتیاج دارد . جذب نیتروژن از مرحله نشائی آغاز و در مراحل بیشترین رشد و گلدهی به AF454حداکثر مقدار خود می رسد . پویایی و تحرک نیتروژن در خاک باعث شده که زمان مصرف آن برای موفقیت در تولید دانه و پروتئین از اهمیت ویژه ای برخوردار باشد . لذا با در نظر گرفتن عوامل اقتصادی و محیطی می توان با کمترین میزان هدر رفت، بازدهی را به حداکثر مقدار ممکن رساند . کارایی نیتروژن به چند عامل بستگی دارد که عبارتند از زمان مصرف، تعداد دفعات تقسیط، مقدار کود مصرف شده، بارندگی و سایر متغیرهای مربوط به اقلیم حداکثر بازدهی مصرف از آخرین مصرف کود در مرحله ای از رشد که گیاه هنوز فرصت جذب نیتروژن را دارد، به دست می آید . کارایی مصرف نیتروژن به مقدار زیادی تحت تأثیر میزان، منبع، زمان و روش مصرف کود قرار دارد . مصرف کود نیتروژن به مقدار زیاد در گندم باعث می شود نسبت کاه به دانه و خطر خوابیدگی افزایش یابد . همچنین مقادیر زیاد نیتروژن در منطقه ریشه در طول مراحل اولیه رشد، طویل شدن و رشد تاج را افزایش و از طویل شدن و رشد ریشه جلوگیری می کند . در مورد عنصر غذایی متحرکی مانند نیتروژن، مصرف یکباره مقایر بالا به صلاح نبوده و از طریق شستشو در شرایط مرطوب، موجب هدر رفت عنصر غذایی شده و کارایی را کاهش می دهد