اثرات تنش آبی بر میزان جذب عناصر غذایی و عملکرد خرمای برحی

خرما یکی از محصولات مهم و استراتژیک در ایران است، بطوری که بر اساس آمار سازمان جهانی خواربار و کشاورزی (FAO,2005) ، ایران با سطح زیر کشت بارور 184 هزار هکتار و میزان تولید آن 875 هزار تن رتبه دوم را در دنیا به خود اختصاص داده است . خرما از نظر سطح زیر کشت سومین محصول مهم باغی کشور بوده که در 13 استان کشور کشت و مورد بهره برداری قرار می گیرد ] [.1 بررسی آمارهای منتشره توسط وزارت کشاورزی نشان دهنده روند رو به رشد سطح زیر کشت و تولید این محصول در کشور می باشد . تنشهای محیطی مهمترین عوامل کاهش دهنده عملکرد محصولات کشاورزی در سطح جهان می باشند . چنانچه تنشهای محیطی حادث نمی شدند، عملکردهای واقعی باید برابر با عملکردهای پتانسیل گیاهان می بود . در دهه های آینده با افزایش جمعیت این محدودیتها به صورت جدی تری بر کشاورزی و منابع طبیعی دنیا اثر خواهد گذاشت . در برخی نقاط کره زمین به دلیل موقعیت خاص جغرافیایی، عوامل تنش زا در تولید محصولات کشاورزی تأثیر منفی بیشتری دارند و کشاورزی در آن مناطق با تحمل هزینه بیشتر و بازده کمتر صورت می گیرد . ایران از جمله کشورهایی است که در اکثر نقاط آن تنشهای مهم غیر زنده نظیر خشکی، شوری و دما و تنشهای زنده نظیر حشرات، قارچها و باکتریها موجب کاهش عملکرد، از بین رفتن حاصلخیزی خاک و در مواردی عدم امکان تداوم کشاورزی گردیده است . از آنجایی که زمان آبیاری یکی از عوامل مهم در تنش آبی گیاه است و بر میزان عملکرد تأثیر بسیار زیادی دارد، در این تحقیق اثرات تنش آبی در مراحل گلدهی و میوه نشینی بر میزان جذب عناصر غذایی و عملکرد میوه خرما مورد بررسی قرار گرفت .