تحلیل و بررسی ساختار فضایی جمعیت شهری در استان های حوزه دریای خزر 1390

نظام های سکونتگاهی شهری در بلندمدت تبعیت از انتظام فضایی سلسله مراتب گونه دارد. روند روبه رشد شهرنشینی در دهه های اخیر تعادل در ساختار فضایی شهرها را الزامی نموده است. در این راستا بررسی الگوی نظام شهرنشینی و نحوه توزیع اندازه جمعیتسکونتگاههای شهری یک ضرورت تلقی می شود. هدف از این مقاله بررسی و تحلیل نظامشهری استان های حوزه دریای خزر با تکیه برنحوه پراکندگی جمعیت شهرهای این استان هابا استفاده از مدلها و تکنیک های رایج در زمینه تحلیل نظام شهری ،قانون مرتبه - اندازه زیپف ،مدل حد اختلاف طبقه ای, منحنی لورنز وتوزیع لگاریتمی،ضریب انتروپی و الگوهای نخستشهری و ... در سرشماری سال 1390 می باشد. با توجه به موضوع پژوهش و تحلیل سلسه مراتبشهری بر مبنای مولفه جمعیتی، روش این پژوهش(کمی –تحلیلی) می باشد.نتایج حاصلهحاکی از ان است که در دوره مورد بررسی توزیع فضایی سکونتگاههای شهری در استان هایحوزه دریای خزر نامتعادل بوده است فقط در استان مازندران نسبت به دو استان گلستان وگیلان کمی بهتر است.همچنین استقرار جمعیت در کانون ها و طبقات شهری به صورتمتعادل توزیع نشده است.در پایان نیز راهکارهای مناسب جهت متعادل سازی شبکه شهری ایناستان ها ارایه گردیده است.

کلیدواژه ها:

مدل حد اختلاف طبقه ای ، قانون مرتبه – اندازه زیپف و تعدیل یافته ، منحنی لورنز ، ضریب انتروپی ، شاخص های نخست شهری ، استان های حوزه دریای خزر